Δεν είναι υπερβολικό να αναζητούμε τη «μη παρακολούθηση» όταν σχεδόν τα πάντα παρακολουθούνται και μάλιστα εντελώς νόμιμα;

Μου άρεσε πάρα πολύ που η «ομολογία» Παπαδημητρίου θεωρήθηκε «κυνική» αναφορικά με τις παρακολουθήσεις των τηλεφώνων.
Όταν ζούμε μία ζωή στην οποία εμείς οι ίδιοι βοηθάμε κάθε επίδοξο παρατηρητή, να εισέλθει σε αυτή, όταν συναινούμε στο διαδικτύου σε ένα εκατομμύριο άγνωστους όρους για να δούμε ένα άρθρο, η «μη παρακολούθηση» σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, είναι μάλλον αστεία.
Ασφαλώς βέβαια το να χρησιμοποιεί ο οποιοσδήποτε ένα λογισμικό παρακολούθησης, χωρίς τη συναίνεση οποιουδήποτε, είναι κατακριτέο, ακραίο και παράνομο.
Αλλά στην εποχή μας, δεν είναι υπερβολικό να αναζητούμε τη «μη παρακολούθηση» (υπό τη νόμιμη κι ευρεία έννοια του όρου), όταν σχεδόν τα πάντα παρακολουθούνται και μάλιστα εντελώς νόμιμα;