Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παπάτζα από την ενέργεια της κυβέρνησης να στείλει 2 φρεγάτες για να σταματάνε τις προσφυγικές βάρκες στην Γαύδο!!! Περίπου 1000 πρόσφυγες έφτασαν στην Κρήτη. Οι φρεγάτες μάλλον πήγαν … άπατες!!!
Μιλάμε για χοντρό σανό, τον οποίο θα τον χοντροπληρώσουμε κιόλας. Μια ενέργεια στραμμένη προς το εσωτερικό καθώς στο εξωτερικό δεν μπορεί να πετύχει τίποτα.
Στη θάλασσα ισχύει ένας απαράβατος κανόνας: κάθε πλοίο, από ψαράδικο μέχρι πολεμική φρεγάτα, υποχρεούται να διασώσει ανθρώπους που βρίσκονται σε κίνδυνο. Δεν υπάρχει επιλογή. Δεν υπάρχει «αποτροπή». Οτιδήποτε άλλο είναι παραβίαση του διεθνούς δικαίου και έγκλημα.
Γιατί, λοιπόν, το κάνουν;
- Για να εμπεδωθεί η κατάσταση εξαίρεσης.
- Για να πουλήσουν σανό ότι κάτι κάνουν.
- Για να ενισχυθεί το αφήγημα ότι οι αφιχθέντες δεν είναι αιτούντες άσυλο, ούτε προστατευόμενα πρόσωπα από το διεθνές δίκαιο, αλλά παράνομοι εισβολείς, άρα όπως κάθε εισβολέας, χρειάζεται στρατιωτική αντιμετώπιση.
Ένας «εχθρός» που δεν έχει ούτε τανκς, ούτε αεροπλάνα, μόνο το εξαθλιωμένο σώμα του.
Είναι ίδιου επιπέδου γελοιότητα με το πλωτό φράγμα-δίχτυ που έλεγαν ότι θα βάλουν στο Αιγαίο για να σταματήσει τους πρόσφυγες.
Πραγματικά, ποιος πιστεύει ότι δύο πλοία, χαμένα στο απέραντο της θάλασσας, μπορούν να γίνουν έστω και αντιληπτά από τους πρόσφυγες;
Ενέργειες που λειτουργούν ως θέαμα και στοιχεία (ανα)παραγωγής διαχωρισμών μεταξύ των “εντός” και “εκτός” των συνόρων, μεταξύ “ντόπιων” και “ξένων” μεταξύ προνομιούχων και μή.
Ενέργειες που θέλουν να εδραιώσουν τον εθνικισμό ως ηγεμονική ιδεολογία ενώ κατασκευάζουν την “παρανομία” των μεταναστ(ρι)ών ως μια δεδομένη, αδιαμφισβήτητη και αυταπόδεικτη κοινωνική κατηγορία.
Η στρατηγική αυτή δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία. Η Μελόνι στην Ιταλία έκανε ακριβώς το ίδιο: υποσχέθηκε ναυτικό μπλόκο στη Λιβύη ως «λύση».
Το αποτέλεσμα; Πλήρης αποτυχία. Την επόμενη χρονιά, οι αφίξεις στην Ιταλία αυξήθηκαν κατά 50% σε σχέση με το 2022 – αριθμός ρεκόρ από το 2016.
Κι εδώ, εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ξοδεύονται για φρεγάτες για να χαϊδευτούν ακροδεξιά αυτιά, να θαφτούν σκάνδαλα όπως αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ και να πουληθεί ψευτο-αποτροπή πάνω στις πλάτες βασανισμένων ανθρώπων.
Αν δεν είναι αυτό εργαλειοποίηση της ανθρώπινης δυστυχίας, τότε τι είναι;
Αλλά ας το πούμε καθαρά: οι πρόσφυγες δεν είναι απειλή. Είναι το αποτέλεσμα της απειλής. Της φτώχειας, των πολέμων, της αποικιοκρατίας, της εκμετάλλευσης, της κλιματικής κρίσης.
Το να στρέφεις πολεμικά πλοία εναντίον τους είναι ηθικός ξεπεσμός.
Και καμία φρεγάτα, κανένα μπλόκο, κανένας φράχτης δεν μπορεί να σταματήσει ανθρώπους που παλεύουν απλώς να ζήσουν.
