Καταναγκαστικά έργα στο αεροδρόμιο Ηρακλείου – Η εποχή του “έλα να δεις” ή όταν η δουλειά γίνεται μαραθώνιος με στάση υποχρεωτικής πληρωμής
Η εικόνα του αεροδρομίου Ηρακλείου από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο θυμίζει πραγματικό πανηγύρι: τουρίστες που πλημμυρίζουν τις αίθουσες, φωνές, βαλίτσες, άφιξη και αναχώρηση σε έναν αέναο κύκλο. Όσο οι επισκέπτες καταφθάνουν μαγεμένοι από την κρητική φιλοξενία, οι εργαζόμενοι δίνουν το δικό τους καθημερινό “αγώνα” για να εξυπηρετήσουν το πλήθος, διαχειρίζοντας τεράστιες ποσότητες ανθρώπων και αμέτρητες διαδικασίες.
Αλλά αυτός ο αγώνας δεν τελειώνει στα όρια του αεροδρομίου.
Ξεκινάει στο πάρκινγκ — το νέο πεδίο μάχης για όσους εργάζονται εκεί. Με το κλείσιμο του δωρεάν πάρκινγκ στις 31 Οκτωβρίου, οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τη νέα, «ιδιότυπη πρόκληση»: να πληρώνουν 3,5 ευρώ την ημέρα στο δημοτικό πάρκινγκ, ή να διανύουν ένα χιλιόμετρο για να βρουν ένα σημείο να αφήσουν το αυτοκίνητό τους.
Να σημειωθεί βεβαίως – βεβαίως ότι πρόσφατα, και συγκεκριμένα τον περασμένο Μάιο, είχαμε από την ΔΕΠΑΝΑΛ και μια αύξηση της τιμής από 30€ σε 60€!!!
Μπορεί κανείς να φανταστεί τη σκηνή: μετά από ατελείωτες ώρες εξυπηρέτησης του τουριστικού κύματος, η επιστροφή στο σπίτι μετατρέπεται σε πορεία “υπερμαραθωνίου”, γιατί η εύρεση δωρεάν θέσης στάθμευσης μοιάζει με αποστολή καταδρομής.
Για όσους αποφασίζουν να πληρώσουν, η σκέψη του καθημερινού κόστους ανεβάζει την πίεση περισσότερο από τα ίδια τα αεροσκάφη που απογειώνονται.
Μία πράξη που θυμίζει σχεδόν ιερό μυστήριο, όπου οι εργαζόμενοι καλούνται να συμμετέχουν σε αυτό το “τελετουργικό” θέλοντας και μη. Άλλωστε, ποιος μπορεί να λέει όχι σε μια τόσο καλά οργανωμένη εμπειρία “καταναγκαστικών έργων”;
Και η κίνηση στους δρόμους; Αυτή απλά προσθέτει στο τελετουργικό το κερασάκι της ταλαιπωρίας.
Ευτυχώς, η κρητική λεβεντιά παραμένει άθικτη — αν και λίγο πιο πεζοπορική από ό,τι θα θέλαμε.
