Για τα μικρά και καθημερινά σημεία παγίδες – καρμανιόλες έχουν να δηλώσουν τίποτα υπερήφανα οι Υπουργοί μας; Ή οι παρεμβάσεις τους φθάνουν μέχρι τα έργα που σχεδιάστηκαν το … 1976;
Κόμβος Ανισσαρά.
Ο θεός να τον κάνει κόμβο!
Ώρα γύρω στις 5.10 το απόγευμα.
Βγαίνω σιγά και προσεκτικά από τον Ανισσαρά, διότι δεν μπορείς να βγεις κι αλλιώς σε αυτό το όργιο της παρανομίας αν θες να πας στο Ηράκλειο.
Από μακριά διακρίνεται ένα σκούτερ που έχει αναπτύξει ταχύτητα. Δεν θέλω να ρισκάρω και περιμένω. Βλέπω το σκούτερ πολύ κοντά μου να αρχίζει κάποια γκελ!
Δεν μπορώ να αντιληφθώ τι συμβαίνει και γιατί συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο.
Στη συνέχεια βλέπω και το αυτοκίνητο! Μπαμ !!! Τόσο απλά…
Ο χρόνος αρχίζει να διαστέλλεται επικίνδυνα! Ο οδηγός της μηχανής ίπταται πάνω από το καπό του αυτοκινήτου μου, στο οποίο αφήνει κάποια απροσδιόριστα σημάδια από λάστιχο (ίσως τα παπούτσια του;) και denim.
Η Ελευθερία ουρλιάζει περισσότερο από την οδηγό του ασημί Opel που έχει σχεδόν διαλύσει στο μπροστά μέρος, ενώ ο οδηγός της μηχανής βρίσκεται ακόμα στον αέρα.
Σκάει στην άσφαλτο με ένα γδούπο ηχηρό και για καλή του τύχη μάλλον με τα πλευρά κι όχι με το κεφάλι, διότι κράνος δεν θυμάμαι να φορούσε. Αρχίζει να σπαρταρά! Εκεί φοβηθήκαμε όλοι!
Ανάβω αλάρμ, κάνω στην άκρη το αυτοκίνητο και προσπαθώ να ηρεμήσω την Ελευθερία, να καλέσω τους γονείς μου που προσέχουν εδώ και ώρες τη μικρή, αλλά και ασθενοφόρο. Όλα σε ένα. Ευτυχώς υπήρξαν αρκετοί ευαίσθητοι άνθρωποι για να διακόψουν την κυκλοφορία και να καλέσουν το ΕΚΑΒ που ήρθε σε λιγότερο από δέκα λεπτά.
Σύντομα διαπιστώνουμε πως το… Γιωργιό (έτσι τον φώναζαν οι φίλοι του) έχει τις αισθήσεις του. Κι είναι καλό αυτό. Η οδηγός του Opel τον αγκαλιάζει με πανικό και προσπαθεί να τον ηρεμήσει, αλλά τα χέρια της τρέμουν. Το .. Γιωργιό δεν θυμάται τι οδηγούσε, δεν θυμάται πώς τράκαρε, με τι τρακάρε, αλλά ενδιαφέρεται να μάθει αν το μηχανάκι είναι εντάξει. Αν το μηχανάκι είναι εντάξει!
Ο περισσότερος κόσμος που σταματά εξοργισμένος!
- Πότε θα βάλουν φανάρια;
- Πότε θα βάψουν έστω τα στοπ;
- Πότε, πότε, πότε;
Δεν τους κάνει εντύπωση που ένας άνθρωπος είναι σωριασμένος στο πάτωμα. Γιατί το θέαμα λένε οι ίδιοι το βλέπουν καθημερινά. Τους κάνει εντύπωση όμως η αδιαφορία. Αύριο θα πάνε και σ’ αυτούς οι Υπουργοί. Να δηλώνουν πως στην Κρήτη κάνουν έργα που δεν έχουμε δει εδώ και 30 χρόνια! Και θα το δηλώνουν υπερήφανα!
Γι’ αυτά τα μικρά, καθημερινά σημεία – καρμανιόλες έχουν να δηλώσουν τίποτα υπερήφανα; Ή οι παρεμβάσεις τους φθάνουν μέχρι τα έργα που σχεδιάστηκαν το … 1976 ;
