Όταν η… καφενειακή νοοτροπία της συνιστώσας κυριαρχεί μαζί με τα “πραξικοπηματικά” προεδρεία τότε είναι αστείο, αν όχι ανέκδοτο, να μιλάνε για αναγεννήσεις και επανεκκινήσεις και γενικά για κόμμα… Πάει σύντροφοι, τώρα είναι αργά, το πουλάκι πέταξε, πάμε γι άλλα…
Πάνε λέει για νέα εκκίνηση στο ΣΥΡΙΖΑ κι ένα κόμμα, που σύμφωνα με τον πρόεδρο του Σωκράτη Φάμελλο, θα αφήσει οριστικά πίσω του τις πληγές του παρελθόντος και θα προχωρήσει με τόλμη προς την ανασυγκρότηση και τη διεύρυνση.
Τους πληγωμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ τους ρώτησαν αν με τόσο μεγάλη ευκολία θα γυρίσουν πίσω για να είναι ξανά μαζί με εκείνους που οργάνωσαν αποστασία και έδιωξαν τον πρόεδρο που ο λαός είχε επιλέξει;
Δεν είναι πληγή από άγγιγμα αγκαθωτού θάμνου αυτή για να κλείσει τόσο εύκολα αλλά μια ολόκληρη κουλτούρα πολιτική που ο κόσμος κατάλαβε πως δεν τον εκφράζει.
Γιατί αν σε κάθε δυσκολία μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται 5-10 στελέχη που νομίζουν πως έχουν μόνοι τους το προνόμιο να ανεβοκατεβάζουν προέδρους και να οργανώνουν, μπροστά και πίσω από κλειστές πόρτες, καρατομήσεις τότε αυτό, λυπούμαστε, αλλά δεν είναι κόμμα με προοπτικές.
Γιατί ας μην ξεχνάμε κάπως έτσι οδήγησαν σε έξοδο τον Αλέξη Τσίπρα κι όχι μόνο το Στέφανο Κασελάκη.
Θυμούνται, δυστυχώς σε τακτική βάση στο ΣΥΡΙΖΑ, τον παλιό κακό εαυτό τους τότε που η κάθε συνιστώσα έλεγε κι έκανε τα δικά της μέχρι που βρέθηκε κάποιος να τους ενώσει για λίγο. Να τους οδηγήσει σε εξουσία, την οποία όμως δεν κράτησαν για πολύ επειδή ακριβώς αυτή η νοοτροπία της συνιστώσας εμφανίζονταν διαρκώς και γκρέμιζε κάθε προσπάθεια ενότητας.
Αναγέννηση λοιπόν και επανεκκίνηση με τέτοια κουλτούρα δεν γίνεται, είναι μια ουτοπία, όπως ουτοπία θα είναι στο εξής και η ανάληψη εξουσίας από το διαμελισμένο ΣΥΡΙΖΑ.
