Η ντροπή θα μπορούσε να ήταν μια κινητήρια δύναμη για να αλλάξουμε τα πράγματα, αλλά μήπως εμείς την συνηθίσαμε και σταματήσαμε να ντρεπόμαστε για όλα όσα κανονικά θα έπρεπε να ντρεπόμασταν;
Να ντραπείς για τις 137 λέξεις του Τριαντόπουλου που ξεφτιλίζουν κάθε έννοια κοινοβουλευτισμού και δικαιοσύνης;
Μήπως να ντραπείς για τις χαιρετούρες του Μητσοτάκη με τον καταζητούμενο για εγκλήματα πολέμου Νετανιάχου;
Αν είχε μια κοινή συνισταμένη η ντροπή, αν μπορούσε να μετρηθεί στις δημοσκοπήσεις, αν γινόταν να καθορίσει τη στάση σου θα ήταν ίσως και μια κινητήρια δύναμη για να αλλάξεις τα πράγματα.
Ίσως πάλι και να συνήθισες σιγά σιγά και να σταμάτησες να ντρέπεσαι για αυτά και να σου φαίνονται και φυσιολογικά…
