Όταν ο εκσυγχρονισμός γίνεται ιδεολογία και το GPS της πολιτικής δείχνει πάντα… Βρυξέλλες ή ΗΠΑ!!! Αν δεν βάλεις όμως και βενζίνη δεν φτάνεις ποτέ στον προορισμό σου!!!
Ο Κώστας Σημίτης ανέλαβε να οδηγήσει τη χώρα στον εκσυγχρονισμό – και το έκανε με έναν τρόπο που έμοιαζε να λέει: “Αν δεν καταλαβαίνετε, τόσο το χειρότερο για εσάς”. Με ύφος ακαδημαϊκού που εξηγεί μαθηματικά σε παιδάκια νηπιαγωγείου, ο Σημίτης κατάφερε να μετατρέψει την πολιτική σε μια υπόθεση χαρτοφυλακίων, αριθμών και αποφάσεων που, αν δεν ήταν ευρωπαϊκές, δεν άξιζαν τον κόπο.
Το ευρώ: Επιτυχία ή σύγχρονη κατάρα;
Ο Σημίτης θα μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που έβαλε την Ελλάδα στο ευρώ, και παράλληλα, ως εκείνος που άφησε τη χώρα να γλιστρήσει σε χρέη που θα έκαναν και τους πιο ικανούς τραπεζίτες να ιδρώσουν.
Η ένταξη στην ΟΝΕ μπορεί να φαινόταν σαν το απόλυτο βραβείο εκσυγχρονισμού, αλλά η διαχείριση της μετάβασης έμοιαζε με σκηνή από αρχαιοελληνική τραγωδία: όλα λαμπερά, μέχρι να έρθει η ύβρις.
Το στυλ του εκσυγχρονισμού
Αν κάποιος θυμάται τον Σημίτη, είναι για το μοναδικό του ταλέντο να κάνει ακόμα και την πιο κρίσιμη απόφαση να μοιάζει σαν κάτι που γράφτηκε με μικρά γράμματα σε συμβόλαιο κινητής τηλεφωνίας.
Κανένα πάθος, καμία επαφή με το λαϊκό συναίσθημα – απλώς πολιτική που θα ζήλευαν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών.
Η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου ως πολιτική κληρονομιά
Κι όμως, ο Σημίτης αφήνει πίσω του την υποδομή. Μια υποδομή που μοιάζει με σύμβολο: η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου είναι υπέροχη, κοστίζει όμως πανάκριβα.
Αντιπροσωπεύει ίσως την ίδια τη διακυβέρνησή του: εντυπωσιακή στα χαρτιά, αλλά δύσκολα προσβάσιμη για όσους δεν έχουν τα μέσα.
Η πολιτική παρακαταθήκη
Η παρακαταθήκη του Σημίτη είναι ένα μάθημα για το πώς μπορεί κανείς να κυβερνήσει για χρόνια, ενώ παράλληλα χτίζει μια πολιτική εικόνα που μοιάζει αθάνατη, όχι λόγω λάμψης, αλλά λόγω… γραφειοκρατικής σταθερότητας.
Ο Σημίτης, τελικά, ίσως είναι ο πρωθυπουργός που χρειαζόταν η Ελλάδα όχι επειδή την εκσυγχρόνισε, αλλά επειδή την έμαθε πώς είναι να κυβερνάσαι από κάποιον που πιστεύει ότι η τεχνοκρατία είναι το παν.
Αλλά, ας μην ξεχνάμε: το GPS μπορεί να δείχνει πάντα σωστά, αλλά αν δεν βάλεις βενζίνη, δεν θα φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου.
