Στο τραγούδι ο Φάμελλος, στα φώτα ο Πολάκης (ο αψύς), στο πιάνο ο Φαραντούρης (ο καθηγητής) και στα μπαλέτα (εισαγωγής) ο Απόστολος. Το μιούζικαλ του ΣΥΡΙΖΑ σε νέες παραστάσεις!!!
Το μιούζικαλ, με μουσική, τραγούδι και δράμα, μοιάζει να είναι η νέα πολιτική σκηνή του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που το δράμα δεν είναι πάντα καλλιτεχνικό…
Τον τελευταίο καιρό, η παράσταση έχει πολλή δράση: ο πρωταγωνιστής αποχώρησε ή μάλλον τον… αποχώρησαν, αναζητήθηκε μετά νέος, αλλά η σκηνή συνεχίζει να παραμένει θολή.
Η αναζήτηση του νέου ζεν πρεμιέ
Όταν ο Αλέξης αποχώρησε από τη σκηνή, το θέατρο χρειάστηκε έναν νέο πρωταγωνιστή που θα μαγνητίσει τα βλέμματα. Υπήρχε ένας κατάλληλος ζεν πρεμιέ: νέος, ωραίος, με πράσινα μάτια και… Κρης, όπως και οι άλλοι δύο πρωταγωνιστές των πολιτικών “μιούζικαλ”, Κυριάκος και Νίκος. Όμως, ο κόσμος δεν πήγαινε για το μιούζικαλ. Πήγαινε για τον νέο πρωταγωνιστή, τον Στέφανο.
Οι ανατροπές στο σενάριο
Σε αυτό το σημείο, οι προτεραιότητες του “θεατρώνη” άλλαξαν και η παράσταση… έλαβε τέλος! Το νέο μιούζικαλ «ΣΥΡΙΖΑ: Η επόμενη μέρα» πήρε μια διαφορετική τροπή.
Στο τραγούδι, ο Σωκράτης, αδερφός του Μανώλη Φάμελλου, που ανέλαβε τη μουσική διδασκαλία ως εξαίρετος μουσικός και ερμηνευτής. Και στο πιάνο… φυσικά ο ένας και μοναδικός Νίκος Φαραντούρης, αλλά όχι με μοναδικό ρόλο. Έχει και άλλο, για τον οποίο θα σας πούμε αργότερα για να κρατήσουμε και το… suspence!!!
Σε ρόλο-κλειδί και συγκεκριμένα στην επιλογή των… μπαλέτων, ο Απόστολος Γκλέτσος, ο οποίος αν χρειαστεί μπορεί να υποδυθεί και τον σκληρό και αδυσώπητο. Τα μπαλέτα εννοείται εισαγωγής!!!
Στα φώτα της σκηνής, ο Παύλος ο Πολάκης, ο οποίος φωτίζει τη σκηνή και τους πρωταγωνιστές με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Αν βέβαια χρειαστεί κρατά και το φανάρι…
Η σκηνοθεσία της κεντρικής επιτροπής
Η σκηνοθεσία βρίσκεται στα χέρια της κεντρικής επιτροπής. Μια ομάδα που συχνά διαφωνεί, με αποτέλεσμα η σκηνοθεσία να αλλάζει ρότα ανάλογα με τα εσωτερικά “σκηνικά”.
Και φυσικά, έχουμε και τον Καθηγητή (ο διπλός ρόλος που λέγαμε και παραπάνω). Ο άνθρωπος που πίστεψε ότι θα παίξει τον ρόλο του «Καθηγητή» από το Casa de Papel, αλλά τελικά κατέληξε να είναι κομπάρσος. Ωστόσο, όπως ξέρουμε, ακόμα και οι κομπάρσοι βρίσκουν τη στιγμή τους στο φως – έστω κι αν είναι σε μονόπρακτα. Δε βαριέσαι…
Το μιούζικαλ συνεχίζεται, αλλά το κοινό περιμένει ακόμα την επόμενη μεγάλη σκηνή. Ίσως, αυτή τη φορά, το χειροκρότημα να είναι πιο θερμό – ή και όχι.
Ίσως όμως κι η παράσταση να ρίξει αυλαία μιας και το έργο χιλιοπαιγμένο και κουραστικό… Finito la musica, passato la fiesta…
