Κι’ εγώ που νόμιζα πως οι ταξικές ανισότητες ανήκουν στο παρελθόν… πάλι μπροστά μου τις βρήκα… με αφορμή 2 Πακιστανούς, έναν δισεκατομμυριούχο και “έναν” φτωχαδάκι…
Εντάξει είναι αρκετά χρόνια τώρα που το έχω εμπεδώσει πως ισχύουν οι άτιμες, αλλά να κάθε φορά που πέφτουν πάνω μου με φόρα και θόρυβο, χρειάζομαι λίγο χρόνο πριν μονολογίσω: “πάλι μπροστά μου σας βρίσκω”.
Εξηγούμαι:
Αν είσαι Πακιστανός δισεκατομμυριούχος και χάνεσαι κάνοντας εξτρέμ τουρισμό μαζί με άλλα μέλη των δυτικών ελίτ, κι’ έχεις πληρώσει από 250.000$ εισιτήριο για σένα και το γιό σου, τότε σε ψάχνουν τα λιμενικά και οι στόλοι των ΗΠΑ, Καναδά, Γαλλίας, Νορβηγίας και Βρετανοί ειδικοί.
Σε ψάχνουν ακόμα κι αν ξέρουν πως δεν θα σε βρούνε ζωντανό, πως για σένα δεν έχει γυρισμό.
Αν είσαι Πακιστανός και φτωχαδάκι είσαι απλά ένα νούμερο, μέσα στο σωρό-των πνιγμένων. Αρκεί για σένα ένα εθνικό πένθος και το κλάμα των δικών σου πίσω στην πατρίδα.
Ακούστε
