Αρκεί να περάσεις δίπλα του και να το ακουμπήσεις ελαφρά και το υπέροχο άρωμα του γεμίζει τον αέρα…
Το θυμάρι, για το οποίο ο λόγος, είναι ένας θάμνος που στην άγρια μορφή του, όταν είναι ανθισμένος, δεν μπορείς να τον προσπεράσεις έτσι απλά.
Οι παλιοί κρητικοί αποκαλούσαν το φυτό θύμο, λέξη που προέρχεται από το αρχαιοελληνικό θύω, που σημαίνει θυσιάζω, κι αυτό γιατί αποτελούσε ένα από τα βασικά θυμιάματα που έκαιγαν στους βωμούς.
Οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν για να τονώνουν την εγκεφαλική λειτουργία, μαζί με μέλι και ξίδι.
Οι Ρωμαίοι το έβαζαν στο μπάνιο τους για να αποκτήσουν σφρίγος και ενεργητικότητα.
Ο γιατρός Πλίνιος συνιστούσε κομπρέσες από θυμάρι και ξίδι, για την αντιμετώπιση των πονοκεφάλων αλλά και για τσιμπήματα εντόμων και φιδιών.
Ο Μέγας Αλέξανδρος αντιμετώπιζε με αυτό στις εκστρατείες του τις ψείρες.
Επίσης τον 16ο αιώνα, οι γυναίκες πρόσφεραν στους αγαπημένους τους, σούπα με τριμμένο θυμάρι και μπύρα ως αφροδισιακό.
Οι χρήσεις του δεν σταματούν εδώ, είναι τεράστια η λίστα.
Σήμερα πάντως είναι ένα από τα σημαντικά βότανα με χρήση στις κουζίνες μας καθώς αρωματίζει και δίνει γεύση σε κρέας, ψάρι, λαχανικά κι άλλα.
Και κάτι που συνήθιζαν οι παππούδες μας, έβραζαν το θυμάρι ως τσάι και με αυτό αντιμετώπιζαν τον ισχυρό βήχα.
Αν το πετύχετε λοιπόν ανθισμένο στη φύση κόψτε προσεκτικά τις κορυφές με τα ανθάκια τους, αποξηράνετε το και φυλάξτε το σε καθαρό βαζάκι. Χρησιμοποιήστε το σε όποια από τις χρήσεις που παραθέσαμε θεωρείτε καταλληλότερη για εσάς.
