Οι ΗΠΑ κερδίζουν καθημερινά εκατομμύρια δολάρια από τον πόλεμο αυτό πουλώντας όπλα και LNG σε όλο τον πλανήτη και δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να λήξουν οι εχθροπραξίες. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι έτοιμες να ανάψουν κι άλλες φωτιές.
Για ελάτε να μιλήσουμε λίγο για την Ειρήνη. Και για τον αφοπλισμό αν θέλετε. Και για την αυτοδιάθεση των λαών ίσως. Είναι εξαιρετικά συγκινητικές οι επισημάνσεις της Νάνσι Πελόζι για την Ελευθερία και για τη Δημοκρατία στην Ταϊβάν.
«Η αντιπροσωπεία μας ήλθε στην Ταϊβάν για να καταστήσει ξεκάθαρα σαφές ότι δεν θα εγκαταλείψουμε την Ταϊβάν […] Η αποφασιστικότητα της Αμερικής να διατηρήσει τη δημοκρατία στην Ταϊβάν και στον υπόλοιπο κόσμο παραμένει σιδερένια […] δημιουργήσατε μια ακμάζουσα δημοκρατία, με επικεφαλής μια γυναίκα πρόεδρο» […] «θέλουμε η Ταϊβάν να έχει πάντα ελευθερία, με ασφάλεια, δεν κάνουμε πίσω σε αυτό».
Υπέροχα όλα αυτά. Οι κάτοικοι της Ταϊβάν συγκεντρώθηκαν έξω από το αεροδρόμιο για να υποδεχτούν την πιο υψηλόβαθμη αξιωματούχο των ΗΠΑ που επισκέφθηκε τη χώρα από το 1949 όταν αποσχίστηκε από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και ας αποτελεί αυτό «αιτία πολέμου» για την Κίνα. (Η Νάνσι Πελόζι είναι η τρίτη τη τάξει αξιωματούχος των ΗΠΑ μετά τον πρόεδρο Μπάιντεν και την αντιπρόεδρο Καμάλα Χάρις).
Οι κάτοικοι της Ταϊβάν μπορούν να ονειρεύονται την πλήρη ανεξαρτησία τους, αφού «κουμπώνει» με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή από τους κατοίκους του Ντονμπάς και του Ντονετσκ στην Ουκρανία. Εκεί μάλλον δεν είμαστε και τόσο υπέρ της αυτοδιάθεσης των λαών.
Προφανώς ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι άσχετος με την ένταση που υποδαυλίζουν οι ΗΠΑ στην Ταϊβάν. Η Κίνα τάχθηκε στο πλευρό του Πούτιν και δεν συμμετείχε στις κυρώσεις εναντίον του.
Οι ΗΠΑ κερδίζουν καθημερινά εκατομμύρια δολάρια από τον πόλεμο αυτό πουλώντας όπλα και LNG σε όλο τον πλανήτη και δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να λήξουν οι εχθροπραξίες. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι έτοιμες να ανάψουν κι άλλες φωτιές.
Είναι ήδη σε εξέλιξη ένας παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος και η νέα σπίθα ανάβει στην Ταϊβάν (πάντα στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας, μην ξεχνιόμαστε) και δεν είμαστε μακριά από το να πάρει και στρατιωτική εκτός από εμπορική διάσταση ο πόλεμος αυτός. Ήδη μαχητικά της Κίνας πραγματοποιούν ασκήσεις με πραγματικά πυρά στα στενά της Ταϊβάν.
Ασφαλώς ο λαός της Ταϊβάν έχει το δικαίωμα να αποφασίσει για την τύχη του. Μόνο που τώρα η «αυτοδιάθεση» κουμπώνει με τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Τι να κάνουμε, κρίμα που δεν συμβαίνει αυτό και για τους κατοίκους του Ντονμπάς, του Κουρδιστάν, της Υεμένης κτλ
Μια μικρή σύνοψη για να καταλάβουμε τι ακριβώς παίζεται στην Ταϊβάν:
Από το 1949, όταν ο Μάο Τσετούνγκ ίδρυσε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας εθνικιστές υπό τον Τσανγκ Κάι-σεκ καταφεύγουν στο νησί της Ταϊβάν (πρώην Φορμόζα) και σχηματίζουν δική τους κυβέρνηση απαγορεύοντας κάθε σχέση με την κομμουνιστική Κίνα. Το νέο «κράτος» συμμαχεί με τις ΗΠΑ το 1950 όταν εκείνες βρίσκονται σε πόλεμο με την Κίνα στην Κορέα. (σ.σ. Κατά παράδοση οι πόλεμοι που οργανώνουν οι ΗΠΑ διεξάγονται πάντα εκτός του εδάφους τους).
Αν και το 1979, η Ουάσινγκτον αναγνωρίζει την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, το αμερικανικό Κονγκρέσο εγκρίνει (και επισήμως) για την Ταϊβάν χορήγηση στρατιωτικής βοήθειας, η οποία συνεχίζεται με αυξανόμενους ρυθμούς μέχρι σήμερα ενώ οι ΗΠΑ παραμένουν σταθερά ο πρώτος προμηθευτής στρατιωτικού υλικού για την Ταϊβάν.
Αν και κατά καιρούς περνούν διαστήματα εξομάλυνσης των σχέσεων Πεκίνου – Ταϊπέι, εντούτοις η ένταση εμφανίζεται κάθε φορά που υπάρχει παρέμβαση των ΗΠΑ για προσέγγιση με την Ταϊβάν, με κινήσεις όπως η χθεσινή της Νάνσι Πελόζι. Το 1995, οι ΗΠΑ καλούν στην Ουάσιγκτον τον πρόεδρο της Ταϊβάν (Λι Τενγκ-Χούι) και το Πεκίνο διακόπτει τις διαπραγματεύσεις για την εξομάλυνση των σχέσεων σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το ταξίδι αυτό, που συνεπάγεται διεθνή αναγνώριση για την Ταϊβάν. Η ένταση κορυφώνεται το 2005 όταν το Πεκίνο υιοθετεί αντιαποσχιστικό νόμο που προβλέπει την χρήση «μη ειρηνικών» μέσων σε περίπτωση που η Ταϊβάν κηρύξει την ανεξαρτησία της. (Κάτι σαν το casus belli της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας για τα 12 μίλια).
Από το 2008 έως το 2015 υπάρχει ξανά προσέγγιση των δύο χωρών, ενώ υπογράφονται και συμφωνίες οικονομικής συνεργασίας και ξεκινά διακυβερνητικός διάλογος για πρώτη φορά μετά το 1949.
Ωστόσο, το 2016 (με βοήθεια των Αμερικανών) εκλέγεται πρόεδρος στην Ταϊβάν η Τσάι Ινγκ-γουέν, η οποία υποστηρίζει την ανεξαρτησία και δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει την αρχή «της μίας Κίνας». Τον επόμενο χρόνο ο Ντόναλντ Τραμπ, ως πρόεδρος των ΗΠΑ, δίνει άδεια για μεγάλης κλίμακας πώληση όπλων στην Ταϊβάν. Από τότε ακολουθεί ρεκόρ πωλήσεων όπλων στην Ταϊβάν από τις ΗΠΑ με τον Τζο Μπάιντεν να συνεχίζει στο θέμα αυτό την ίδια πολιτική με τον Τραμπ. Το 2020 η Τσάι Ινγκ-γουέν επανεκλέγεται στην προεδρία της Ταϊβάν, οι πωλήσεις όπλων από τις ΗΠΑ συνεχίζονται και ο πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ ζητάει από τον στρατό «να ετοιμασθεί για πόλεμο».
Πέρυσι τον Οκτώβριο ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν δήλωσε ότι η Ουάσινγκτον είναι έτοιμη να υπερασπισθεί στρατιωτικά την Ταϊβάν σε περίπτωση επίθεσης εκ μέρους της Κίνας και προτείνει τη συμμετοχή της Ταϊβάν στον ΟΗΕ, πρόταση που απορρίπτεται αμέσως από την Κίνα. Την επόμενη μέρα η πρόεδρος της Ταϊβάν αναγνωρίζει δημόσια, για πρώτη φορά από το 1979, αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο έδαφος της Ταϊβάν.
Με την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, η Κίνα στέκεται στο πλευρό της Ρωσίας και δεν συμμετέχει στις παγκόσμιες κυρώσεις εναντίον του Πούτιν. Μοιραία η Ταϊβάν επανέρχεται στο προσκήνιο και τον Μάιο ο Τζο Μπάιντεν δηλώνει και πάλι έτοιμος να υπερασπισθεί την Ταϊβαν σε περίπτωση κινεζικής εισβολής ενώ κινεζικά μαχητικά εισέρχονται στην αναγνωριστική ζώνη αεροπορικής άμυνας της Ταϊβάν.
Και φτάνουμε στο σήμερα:
Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η προγραμματισμένη περιοδεία της προέδρου της Βουλής των αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι στην Ασιατική ήπειρο, η Κίνα προειδοποιεί τις ΗΠΑ να μην «παίζουν με τη φωτιά» και απειλεί με συνέπειες αν η Πελόζι πραγματοποιήσει το σχέδιό της να επισκεφθεί την Ταϊβάν. Λίγες ώρες πριν την επίσκεψη η Κίνα προειδοποιεί ότι οι ΗΠΑ θα φέρουν την ευθύνη της έντασης και «θα πρέπει να πληρώσουν το τίμημα».
Στις 2 Αυγούστου η Νάνσι Πελόζι φτάνει στην Ταϊπέι και πραγματοποιεί επίσημη συνάντηση με την πρόεδρο της χώρας.
ΥΓ: Καλές διακοπές σας είπα;
