Έφυγε στον θρόνο της, στο καρότσι της μέσα σε λίγα λεπτά. Όλα μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν τα καθημερινά. Τώρα όμως γεννάται και μια υπόσχεση. Να απαιτήσουμε και να αποκτήσουμε ένα ειδικό χώρο αναψυχής, μια παιδική χαρά για παιδιά με ιδιαίτερες ανάγκες!!!
Και αυτό δεν είναι πια μια υπόσχεση αλλά και μια υποχρέωση μας και είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε!!!
Έφυγε στον θρόνο της, στο καρότσι της μέσα σε λίγα λεπτά. Όλα μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν τα καθημερινά. Όπου η καθημερινότητα για αυτό το ιδιαίτερο πλασματάκι ήταν μια ζωή – περιπέτεια σε νοσοκομεία και εντατικές και σε ένα περιβάλλον – κοινωνία που δεν είναι και τόσο φιλικό για ανθρώπους με ιδιαίτερες ανάγκες, πόσο μάλλον για μικρά παιδιά.
Η Ρεγγίνα γεννήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου του 2012 αλλά, η ιστορία της ξεκινάει 2 μήνες μετά, όταν και εμφανίζει επιληπτική εγκεφαλοπάθεια. Και αυτό μπορεί να ακούγεται σε όλους εμάς τους κοινούς θνητούς κάτι το μη διαχειρίσιμο, ένα βουνό και ένα εμπόδιο ζωής. Την μικρή Ρεγγίνα όμως αυτό την έκανε… “υπεράνθρωπο” όπου με την αγάπη της μητέρας της Αλκινόης αλλά και του Λευτέρη, 2 φορές πατέρα της, κατάφερνε να περνάει το ένα εμπόδιο μετά το άλλο. Να μπαίνει στις εντατικές και να βγαίνει πάντα νικήτρια. Ώσπου μια μέρα ξαφνικά αποφάσισε με το δικό της τρόπο να φύγει.
Και μπορεί το κορίτσι αυτό, όσο ζούσε, να μην μπορούσε να κινηθεί, αλλά πάντα με το δικό της μοναδικό τρόπο κατάφερνε να κινεί τα νήματα γύρω της. Και μπορεί τώρα να έχει φύγει από κοντά μας, με τόσο αναπάντεχα ξαφνικό τρόπο, αλλά εξακολουθεί να είναι μαζί μας και να συνεχίζει να κινεί τα νήματα με ένα σκοπό….
Να γίνει πραγματικότητα το όνειρο της μητέρας της, στα μάτια της οποίας μπορούμε να δούμε πολλές ακόμα μητέρες στην πόλη που ζούμε.
Το όνειρο αυτό είναι η επιθυμία για έναν χώρο αναψυχής για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Γιατί φαίνεται πως η Πολιτεία ξεχνάει ότι και αυτά τα παιδιά είναι παιδιά και έχουν ανάγκη να χαίρονται, ίσως και λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα παιδιά.
Σ’ αυτό το σημείο να πούμε ότι περίπου ένα χρόνο πριν και συγκεκριμένα στις 11 Απριλίου 2022 κατέθεσε ο Αθλητικός Όμιλος Ξιφασκίας “Θησέας” επίσημο αίτημα, μαζί με μελέτη αναγκαιότητας, προς τον Δήμο Ηρακλείου και συγκεκριμένα προς την αρμόδια Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου, για την δημιουργία παιδικής χαράς για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Ένα χρόνο μετά, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, δεν έχει υπάρξει κάποια σχετική ενέργεια ή απάντηση, έστω και απορριπτική.
Πάντως σε περίπτωση που στον Δήμο δεν το γνωρίζουν, αντίστοιχες παιδικές χαρές υπάρχουν στο Παλαίο Φάληρο. Νομίζω πως και το Ηράκλειο την δικαιούται μια τέτοια παιδική χαρά.
Και μπορεί η μικρή Ρεγγίνα να μην μπορεί τώρα πια να παίξει σε αυτή, υπάρχουν όμως και άλλα 500 παιδιά με παρόμοιες ιδιαιτερότητες, που φιλοξενούνται στα ειδικά σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Ηράκλειο.
Κλείνοντας, δεν θα μεταφέρουμε προς τους γονείς της, την Αλκινόη και τον Λευτέρη, ένα ακόμα μήνυμα υποστήριξης, αλλά ένα μήνυμα θετικό. Ένα μήνυμα δύναμης και καλοσύνης μαζί με μια υπόσχεση ότι όσο περνάει και από το δικό μας χέρι δεν θα αφήσουμε την μνήμη της μικρής Ρεγγίνας να ξεχαστεί. Ούτε και το όνειρο της μητέρας της…
Αυτά… καλή δύναμη Αλκινόη και Λευτέρη!!! Καλή δύναμη όμως και στις δύο αδερφές της Ρεγγίνας, 16 και 14 ετών, που έχουν όλη την ζωή μπροστά τους, έχοντας αποκτήσει ένα σημαντικό μάθημα αγάπης, καλοσύνης, ελπίδας και δύναμης!!!
Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους προσέχουμε σαν τα μάτια μας και να τους βάλουμε μπροστά να μας δείξουν το δρόμο για να κάνουμε την κοινωνία μας λίγο καλύτερη…
