Ο δήμος Μαλεβιζίου μάλλον αποφάσισε να χαρίσει στους λουόμενους της Αγίας Πελαγίας μια ιδιαίτερη εμπειρία, συνδυάζοντας το μπάνιο με το… ρέμα και τα… λήμματα (σικ)
Οι πλημμύρες που έπληξαν την Κρήτη το τελευταίο διάστημα δεν ήταν παρά μια πρώτη υπενθύμιση ότι τα χειρότερα έρχονται.
Τι γίνεται με το αντιπλημμυρικό στην Αγία Πελαγία;
Ένα μεγάλο κανάλι νερού -αντιπλημμυρικό και καλά- που χύνεται ακατάπαυστα στη θάλασσα, στέκει αγέρωχο και αμετακίνητο, αψηφώντας τον κίνδυνο που κρύβει για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια. Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της περιοχής το ξέρουν καλά. Οι αρμόδιοι όμως, φαίνεται να ακολουθούν τη δική τους πορεία… μάλλον προς άλλες παραλίες.
Οι πλημμύρες που έπληξαν την Κρήτη το τελευταίο διάστημα δεν ήταν παρά μια πρώτη υπενθύμιση ότι τα χειρότερα έρχονται. Το κανάλι αυτό, όπως και πολλά άλλα, είναι ένας ανοιχτός αγωγός για προβλήματα, έτοιμος να μετατρέψει την όμορφη παραλία σε σκηνικό φυσικής καταστροφής. Όχι ότι κάτι τέτοιο θα είναι πρωτόγνωρο.
Θυμάστε τα προηγούμενα χρόνια;
Κάθε χειμώνας και μια νέα καταστροφή. Κάθε πλημμύρα και ένας ακόμη ύμνος στην αδράνεια. Κάθε πλημμύρα και ένας θάνατος.
Ευθύνες στο παιχνίδι των σκιών
Η περιφέρεια Κρήτης και ο δήμος Μαλεβιζίου έχουν γίνει ειδικοί στο παιχνίδι των σκιών. Ποιος φταίει; Ποιος έχει την ευθύνη για τη συντήρηση και τη διαχείριση αυτών των υποδομών;
Ο καθένας δείχνει τον άλλον, αφήνοντας το πρόβλημα να κυλάει – κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όσο για τους κατοίκους και τους επιχειρηματίες της περιοχής, αυτοί θα μείνουν ξανά να παλεύουν με τις λάσπες και τις ζημιές, ζητώντας αποζημιώσεις και εξηγήσεις, χωρίς να λαμβάνουν ποτέ ουσιαστική απάντηση.
Στο παρελθόν, οι συνέπειες αυτής της αδιαφορίας ήταν τραγικές. Θυμόμαστε όλοι τις φορές που άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από πλημμυρικά φαινόμενα που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν υπήρχε λίγη πρόληψη. Αλλά εδώ στην Κρήτη, προτιμούμε τις ‘λύσεις’ μετά το κακό – όταν πια είναι αργά και η ζημιά έχει ήδη γίνει.
Το νερό κυλάει, η αμέλεια κυριαρχεί
Το φαινόμενο αυτό δεν είναι απλώς ένα τοπικό πρόβλημα. Είναι μια εικόνα της ευρύτερης αμέλειας και έλλειψης προγραμματισμού που χαρακτηρίζει πολλές από τις υπηρεσίες και τις αρχές μας.
Μήπως φέτος θα δούμε μια πραγματική αλλαγή;
Ή μήπως πάλι θα αφήσουμε τα κανάλια να μεταφέρουν το πρόβλημα από τα βουνά στη θάλασσα, περιμένοντας τη “θεία παρέμβαση” να μας σώσει;
Ας ελπίσουμε ότι τον φετινό χειμώνα θα δούμε περισσότερη δράση και λιγότερες δικαιολογίες και κυρίως λιγότερα ευχολόγια που πλέον έχουν κουράσει αφάνταστα.
Μέχρι τότε, κρατήστε τις πετσέτες σας στεγνές. Γιατί το επόμενο κύμα μπορεί να μην είναι από τη θάλασσα.
