Ήρθε και η Ομοσπονδία Εμπορικών Συλλόγων Κρήτης να διαμαρτυρηθεί για τα δεδομένα που υπάρχουν στο εμπόριο. Τι ζητά;
Λίγο πολύ τα αυτονόητα. Δηλαδή μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, επαναφορά των 120 δόσεων για τα χρέη των επιχειρήσεων, μετατροπή της επιστρεπτέας προκαταβολής σε μη επιστρεπτέα, επιδότηση 50 % για 12 μήνες στο κόστος ηλεκτρικής ενέργειας και συνολική μείωση ΦΠΑ.
Βέβαια, φαντάζομαι ότι και οι ίδιοι γνωρίζουν πως εκτός από τη λογική της διεκδίκησης, οι προτάσεις τους δεν έχουν καμία τύχη, αφού εφόσον εφαρμοστούν συνολικά θα εκτροχιάσουν σε τέτοια βαθμό τα δημοσιονομικά δεδομένα της χώρας, που τα συνεπακόλουθα προβλήματα των διεκδικήσεων θα είναι ενδεχομένως και μεγαλύτερα από τα ωφελήματα τους.
Φαίνεται όμως πως ακολουθείται η λογική, «ζητάω τα πάντα για να πάρω έστω κάτι».
Πέραν αυτού ωστόσο, διαπιστώνεται πως τόσο η λογική της κυβέρνησης, όσο όμως και η λογική των φορέων, είναι «επιδοματική» και όχι αναπτυξιακή, σε βαθμό που θυμίζει ακραία αριστερίζουσες λογικές.
Το ερώτημα είναι:
- Θα μπορέσει κάποια στιγμή μια κυβέρνηση να εφαρμόσει αναπτυξιακές λογικές για τη χώρα;
- Κι από την άλλη θα μπορέσουν οι πολίτες αυτής της χώρας να δεχθούν το γεγονός ότι, μόνο με επιδόματα, δεν μπορούν να πάνε πουθενά;
