Αυτός ο πόλεμος εκτός από τους χιλιάδες νεκρούς και ξεριζωμένους θα αφήσει πίσω του και νέα δημοσιογραφικά ήθη. Η παράνοια του πολέμου έχει μεταφερθεί αυτούσια στο γυαλί της τηλεόρασης και στα site…
Έτσι, οι μολότοφ στα χέρια των Ουκρανών είναι μέσα «αυτοάμυνας», ενώ στα χέρια των Παλαιστινίων είναι όπλα τρομοκρατίας. Έτσι, οι καταλήψεις σε σπίτια και οι απειλές εις βάρος συγγενών των Ρώσων πολιτικών και επιχειρηματιών γίνονται «θεμιτά» μέσα αντίδρασης, εκεί που κάποτε όλοι καταδίκαζαν τις θεωρίες της οικογενειακής ευθύνης και τις παραβιάσεις του οικογενειακού ασύλου…
Μέχρι και ένα υψωμένο μεσαίο δάχτυλο προς τον Πούτιν από μια παρουσιάστρια στο Λονδίνο βρήκε τον χώρο του στα δελτία ειδήσεων με ευμενή φυσικά σχόλια για την ιερή αγανάκτηση. (Θυμάται κανείς μήπως πόσο σοκαριστήκαμε πριν από μερικά χρόνια με το μεσαίο δάχτυλο στον Σόιμπλε από τον Βαρουφάκη;)
Σε λίγο δεν αποκλείεται να δούμε και πανηγυρικά ρεπορτάζ για «γκαζάκια αντίστασης» (αρκεί να έχουν τοποθετηθεί σε ρωσικούς στόχους), στα ίδια ΜΜΕ που μέχρι χθες καταδίκαζαν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται…
Φαντάζομαι πάντως τα ίδια «όπλα» (απαλλοτριώσεις περιουσιών, καταλήψεις σε σπίτια με οικογένειες αξιωματούχων, μεσαία δάχτυλα κτλ) θα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και στον επόμενο πόλεμο, π.χ. όταν θα σφάζουν ξανά οι Ισραηλινοί παιδιά στη Γάζα.
Τι, όχι;
