Τις τράπεζες στην Ελλάδα τις έκλεισε ο Ντράγκι για να στραγγαλίσει τον ελληνικό λαό, αλλά οι πολίτες δεν τρομοκρατήθηκαν και δεν έκαναν πίσω. Και ο “λαός” μπορεί να θυμώσει ξανά…
Επειδή βλέπω (και λόγω εκλογών προφανώς) να ξαναφουντώνει το πηγαίο μίσος για το δημοψήφισμα και για τους πολίτες αυτής της χώρας που τόλμησαν να τα βάλουν με τον Ντράγκι και τον Σόιμπλε, και επειδή μέχρι την επέτειο της 5ης Ιουλίου, που ζυγώνει, θα ειπωθούν πολλά «τέρατα» κατά πώς βολεύει τον καθένα, ας κάνουμε μερικές βασικές υπενθυμίσεις:
Το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα ήταν από τις σημαντικότερες στιγμές ανάτασης αυτού του λαού μετά τη μεταπολίτευση. Μπορεί να μην ήξερε ακριβώς πού θα τον βγάλει αλλά έδειξε ότι ήταν αποφασισμένος για μία έστω φορά να φύγει από την «ανάθεση» και να πάρει τα πράγματα στα χέρια του.
Και δεν τον άφησαν.
Αυτοί που μας πιπίλιζαν το μυαλό ότι «όλες οι κοινωνικές ομάδες είναι με το ναι» αλλά και αυτοί που στο τέλος έκαναν πίσω και πρόδωσαν τις ελπίδες του.
Τις τράπεζες στην Ελλάδα τις έκλεισε ο Ντράγκι, ο τότε διοικητής της ΕΚΤ. Ξεκάθαρα πράγματα. Και τις έκλεισε με σκοπό να στραγγαλίσει τον ελληνικό λαό.
Τις τράπεζες δεν τις έκλεισε ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Βαρουφάκης, ούτε η Βαλαβάνη.
Αλλά το 62% του ΟΧΙ ήρθε με κλειστές τράπεζες, μην το ξεχάσετε ποτέ αυτό. Ήρθε όταν περίμεναν οι πολίτες να τρομοκρατηθούν αλλά εκείνοι θύμωσαν και δεν έκαναν πίσω.
Καλά θα κάνουν λοιπόν όσοι επενδύουν σε αυτό το αφήγημα να υπολογίζουν και τον ξενοδόχο.
«Λαός» λέγεται και καλό θα είναι να μην τον θεωρείτε τόσο πρόβατο.
Γιατί θυμάται και μπορεί να θυμώσει ξανά.
