Βλέπω μια σχετική κινητικότητα στη Νέα Δημοκρατία τοπικά. Λογικό είναι, διότι όπως φαίνεται οι εκλογές δεν αργούν. Όμως, εκτός από τους Αυγενάκη – Σενετάκη, πολλοί άμεσα ενδιαφερόμενοι, δεν υπάρχουν. Πώς θα προλάβουν άλλωστε μια εκλογική αναμέτρηση fast track;
Έντονο είναι το ενδιαφέρον της οικογένειας Κεφαλογιάννη, που θέλει να διεκδικήσει θέση και πρωτιά στο ψηφοδέλτιο, ενώ ενδιαφέρον υπάρχει και από τον συντονιστή Κρήτης Γιώργο Επιτροπάκη, που λόγω ιδιότητας, έχει τεράστια διείσδυση σε κοινό, που οι εν ενεργεία βουλευτές δεν έχουν και δεν μπορούν να έχουν.
Ο Γρηγόρης Πασπάτης ακόμα αμφιταλαντεύεται, όμως πολλοί είναι εκείνοι που τονίζουν, ότι δεδομένων των συνθηκών ή θα πρέπει να διεκδικήσει με αξιώσεις τη θέση του Δημάρχου στο Δήμο Ηρακλείου ή να παραμείνει στην επιστήμη του και να μη φθαρεί σε μια ιδιαίτερα δύσκολη διαδικασία για τη Νέα Δημοκρατία τοπικά.
Εκτός των κλασικών ονομάτων, υπάρχει και το όνομα του Κωνσταντίνου Γιαννουλάκη, ο οποίος πραγματοποίησε μια «ηγετική» εμφάνιση στις εκλογές της Πολιτικής Επιτροπής, που του δίνει και το αβαντάζ τοποθέτησης στο νέο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, εφόσον και ο ίδιος το επιθυμεί.
Πέραν αυτού, η Νέα Δημοκρατία για μία ακόμα φορά, θα πρέπει να έχει γυναικεία εκπροσώπηση και φαίνεται ότι οι εντολές του πρωθυπουργού είναι σαφείς για την αξιοποίηση ισχυρών προσωπικοτήτων.
Η περίπτωση της Μαρίας Αντωνακάκη φαντάζει ιδανική, όχι μόνο διότι έχει αποδείξει την αξία της στη θέση της προέδρου Επισιτισμού και Διασκέδασης, αλλά και γιατί η επιρροή της είναι υπερκομματική και δεν περιορίζεται στο κλασικό «δεξιό» κοινό.
Μία και μοναδική γυναικεία υποψηφιότητα όμως δεν αρκεί και σαφώς η οποιαδήποτε προσθήκη θα πρέπει να διασφαλίσει στην παράταξη, τουλάχιστον 2.000 σταυρούς, άρα η επιλογή οφείλει να είναι προσεκτική. Ήδη υπάρχουν κάποιες σκέψεις κεντρικά, οι οποίες όμως αποτελούν “επτασφράγιστο μυστικό”, αφού η Νέα Δημοκρατία επιδιώξει το επόμενο γυναικείο όνομα που θα ανακοινώσει, να “ακουστεί δυνατά” και να μην ανήκει απαραίτητα στα κλασικά κομματικά στελέχη, με τη στενή έννοια του όρου.
Το κρίσιμο ερώτημα όμως, μάλλον δεν έχει να κάνει με τα … πρόσωπα. Έχει να κάνει με τις πολιτικές επιλογές του ίδιου του πρωθυπουργού. Και σχετίζεται με το αν θέλει τη δεδομένη στιγμή να «κάψει» στελέχη του ή αν επιθυμεί να κρατήσει δυνάμεις και να προστατεύσει τους εν ενεργεία βουλευτές του, δίνοντας τους ένα μικρό προβάδισμα επανεκλογής.
Διότι, για να είμαστε ειλικρινείς, το σενάριο των δύο εδρών στο Ηράκλειο για τη Νέα Δημοκρατία, ούτε δεδομένο πρέπει να θεωρείται, ούτε και εύκολο.
Οπότε ο πρωθυπουργός θα πρέπει να πάρει μια δύσκολη απόφαση:
- τον ενδιαφέρει να έχει ξανά, τουλάχιστον έναν εκ των Σενετάκη – Αυγενάκη στο κοινοβούλιο, οπότε θα πάει σε μια πιο συντηρητική επιλογή που μπορεί να του στοιχίσει σε ποσοστά;
Ή τον ενδιαφέρει να έχει μια σαρωτική παρουσία στην Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου, η οποία και να μπορέσει να “κοντράρει” την αυξημένη επηροή του ΠΑΣΟΚ, το οποίο φλερτάρει με πρωτιά, και τη δεδομένη επηροή του ΣΥΡΙΖΑ τοπικά;
Στη δεύτερη περίπτωση, το ρίσκο είναι μεγάλο. Διότι όσο κι αν οι εν ενεργεία βουλευτές φαίνεται να μην απειλούνται από κανέναν, το να τοποθετηθούν υποψήφιοι που έχουν τεράστιες επιρροές σε κοινά που δεν έχουν οι δύο βουλευτές, αλλά και δυνατότητες διεύρυνσης της κομματικής βάσης, μπορεί και να ανοίγει τους Ασκούς του Αιόλου.
Παραδοσιακά πάντως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει επιδείξει χαρακτηριστική ατολμία, στην επιλογή νέων, ισχυρών προσώπων για τα ψηφοδέλτια, η οποία μάλιστα στις προηγούμενες εκλογές είχε προκαλέσει εσωκομματικούς τριγμούς σε όλη τη χώρα, που απαίτησαν στη συνέχεια λεπτούς εσωκομματικούς χειρισμούς.
Αν όμως τώρα διαπιστωθεί πως τα … κουκιά δεν βγαίνουν, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς την πιθανότητα της υπέρβασης, με όλο το μεγάλο ρίσκο των ανατροπών.
