Και να σου τα «Νίκας τοις βασιλεύσι» και ξανά δώστου «Νίκας τοις βασιλεύσει» μέχρι που αρχίσαμε να κοιταζόμαστε περίεργα οι γονείς…
Ήρθε ο ιερέας στην ώρα του και με όλα τα απαραίτητα σύνεργα. Πρώτη μέρα γαρ και όλοι με το χαμόγελο στα χείλη, ευχές, καλωσορίσματα ζουζουνίσματα και όλα τα σχετικά.
Άρχισε η αγιαστούρα στήθηκαν και τα πιτσιρίκια μπροστά μπροστά. Άλλα χάζευαν, άλλα βαριόντουσαν, ελάχιστα πάντως πρόσεχαν τι έλεγε ο παπάς.
Εκείνος απτόητος έκανε το καθήκον του. Ήταν και νέος άνθρωπος, ίσως και κάτω από τα 30, παρακάλεσε, έστω και χωρίς να το ελπίζει πραγματικά, να κάνουν τα παιδάκια λίγο ησυχία για να ακουστεί ο αγιασμός. Ε, με τα πολλά ξεκινήσαμε…
Μόνο που όταν έφτασε στο «Σώσον κύριε τον λαό σου» ο νεαρός παπάς άρχισε τα… ανορθόδοξα. Και να σου τα «Νίκας τοις βασιλεύσι» και ξανά δώστου «Νίκας τοις βασιλεύσι» μέχρι που αρχίσαμε να κοιταζόμαστε περίεργα οι γονείς.
Τι να πεις; Μήπως ήταν επηρεασμένος από τον θάνατο της Ελισάβετ και τον συνεπήραν οι νυχθημερείς περιγραφές του βασιλικού πρωτοκόλλου στα κανάλια; Μήπως μύρισε πολύ δυνατά ο… «βασιλικός» που βουτούσε στο νερό για να μας ραντίσει ή μήπως κάτι άλλο τρέχει; Ήταν και νέος άνθρωπος που να πάρει…
Κανονικά κάτι έπρεπε να πεις, έστω να του κάνεις μια υπόδειξη… Αλλά μετά λες είναι και πρώτη μέρα, ας μην χαλάσουμε τις καρδιές μας.
Οπότε, ύπαγε οπίσω μου…
