Σημαντική υποστήριξη -εσωκομματική αλλά και μιντιακή- φαίνεται πως συγκεντρώνει η υποψηφιότητα της Έφης (Ευτυχίας) Αχτσιόγλου για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ποια τα επικοινωνιακά της πλεονεκτήματα;
Τα επικοινωνιακά της πλεονεκτήματα μάλλον μέτρησαν εξίσου με τα πολιτικά: είναι γυναίκα, 38 ετών και νέα μητέρα, όμορφη, με ειδίκευση στο εργατικό δίκαιο (φιλολαϊκό προφίλ), καλοντυμένη, τεχνοκράτης (διαπραγματεύσεις με Τρόϊκα για τα εργασιακά), με τον αέρα και το ύφος της επιτυχημένης γυναίκας που ξέρει να συνδυάζει ευαισθησία και αποφασιστικότητα.
Γενικά το “φαίνεσθαι”, η εικόνα της, καλύπτει τα βασικά κοινωνικά στερεότυπα γύρω από μια πετυχημένη γυναίκα-πολιτικό.
Να μην ξεχνάμε και την καταγωγή της – Γιαννιτσά, βόρεια Ελλάδα, πρόσφυγες – όπου ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδιαίτερα αδύναμος.
Το “πρόγραμμα” της ήταν πολύ λιτό για να βγάλει κανείς ασφαλή και αναλυτικά συμπεράσματα, ωστόσο κάποιες πρώτες σκέψεις πρέπει – και μπορούν – να διατυπωθούν.
Με την αναφορά της ότι η υποψηφιότητα της «αφορά την Ελλάδα, αφορά την κοινωνία», η Έφη Αχτσιόγλου έστειλε το μήνυμα ότι η εκλογή της νέας ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να είναι μια εξωστρεφής διαδικασία, πεδίο δικιάς της υπεροχής.
Η υποψηφιότητα της εκφράζει κυρίως το πνεύμα της συνέχειας παρά της ρήξης με την πολιτική παρακαταθήκη του Αλέξη Τσίπρα. “…Η μεγάλη πολιτική παρακαταθήκη του Αλέξη Τσίπρα είναι η ανάληψη της κυβερνητικής ευθύνης από την Αριστερά, καθώς και η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ σε μαζικό λαϊκό κόμμα…” είπε χαρακτηριστικά.
Έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην ενότητα και εμφανίστηκε να εγγυάται και να εκπροσωπεί τη νέα «ταυτότητα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ». “…Χωρίς να υποτιμάται ο πλούτος των επιμέρους καταβολών, πολιτικών παραδόσεων και ευαισθησιών όλων των μελών και στελεχών του, είναι η ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να κάνει το επόμενο βήμα στην κατεύθυνση μιας νέας σύνθεσης…” είπε στην σύντομη ομιλία της.
Εμφανίστηκε οπαδός της άποψης που θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ εκπρόσωπο της κοινωνικής πλειοψηφίας:”… ένας σύγχρονος λαϊκός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, πρέπει να απορρίψει το ψευτοδίλημμα αν θα πάει προς το κέντρο ή προς τα αριστερά, για να δώσει συγκεκριμένες πολιτικές λύσεις που θα υπηρετούν το δίκιο των πολλών…” ήταν η σχετική αναφορά στο θέμα αυτό.
Τέλος, υποστήριξε πως αν εκλεγεί θα εφαρμόσει “… μια δημιουργική προγραμματική αντιπολίτευση που θα ανοίγει το δρόμο για μια αποτελεσματική φιλολαϊκή διακυβέρνηση…” κλείνοντας το μάτι προς το “προοδευτικό κέντρο” που το τελευταίο διάστημα έχει γίνει το Άγιο Δισκοπότηρο της “κυβερνώσας αριστεράς”.
