Ο “νέος ΣΥΡΙΖΑ” χρειάζεται και… «νέο αίμα», στελέχη που μπορούν να βγουν μπροστά, να είναι άφθαρτα και ετοιμοπόλεμα γιατί ο αγώνας απέναντι σε κάποιον που άφησες να γίνει “καθεστώς” είναι πλέον “πόλεμος”…
Το έχουμε ξαναπεί αλλά ευκαιρίας δοθήσεις θα το επαναλάβουμε: όταν ένα κόμμα αλλάζει αρχηγό δεν αλλάζει το ίδιο, δεν μπαίνει σε σωστό δρόμο αν δεν εντοπίσει και δεν αλλάξει όλα εκείνα που σταμάτησαν να του παρέχουν τα χαρακτηριστικά κόμματος εξουσίας.
Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η παραίτηση Τσίπρα σηματοδοτεί μια νέα εποχή, δύσκολη για το κόμμα το οποίο είχε απόλυτη ταύτιση με τον αρχηγό του.
Μέχρι και η Ντόρα Μπακογιάννη πρόσφατα είχε δηλώσει πως δεν μπορεί να φανταστεί ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Τσίπρα.
Όποιος ή όποια λοιπόν εκλεγεί, για να αναλάβει τα ινία του συγκεκριμένου κόμματος, θα φέρει και το βάρος του να ταυτιστεί με το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, όπως έκανε ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά και το ακόμα μεγαλύτερο βάρος να κάνει τέτοιες αλλαγές που να το θέσουν ξανά σε τροχιά εξουσίας.
Και οι αλλαγές θα πρέπει να περιλαμβάνουν και το να απομακρύνει τα βαρίδια που το κρατούν πίσω, σε εποχές του 3%-4%.
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να βγάζει μπροστά στελέχη που οραματίζονται επιστροφή σ’ εκείνες τις εποχές, ούτε βέβαια να μαζεύει «πολιτικά ρετάλια» που έμειναν άστεγα.
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εμφανίζει πολυγλωσσία ως προς το που κινείται ιδεολογικά, ούτε ως προς τις προγραμματικές θέσεις του.
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται σύγχρονη επικοινωνιακή προσέγγιση του κοινού που απευθύνεται και πολύ δουλειά απ όλους και συνεχώς.
Από τα γραφεία δεν μπορείς να επικοινωνήσεις το ποιος είσαι και που θέλεις να πας τη χώρα.
Πρέπει να βγεις έξω, να είσαι συνέχεια έξω, κοντά στον κόσμο, κοντά στα προβλήματα του, να δείξεις σε αυτούς που σου κουνούν το δάκτυλο πως δεν μασάς και δεν πέφτεις κάτω με τις τρικλοποδιές που σου βάζουν, αλλά να αντιστρέφεις τα «χτυπήματα».
Και για να τα κάνεις όλα αυτά θέλεις και «νέο αίμα», στελέχη που μπορούν να βγουν μπροστά, να είναι άφθαρτα και ετοιμοπόλεμα γιατί κακά τα ψέματα ο αγώνας απέναντι σε κάποιον που τον άφησες να γίνει «καθεστώς» είναι πόλεμος.
