Πρέπει να γίνει ένας απολογισμός για την θητεία του Βασίλη Λαμπρινού προκειμένου να θυμίσει σε όσους το έχουν ξεχάσει τι είδους Δήμαρχο έχει το Ηράκλειο από το 2014 έως σήμερα…
✍️ ο Κώστας Κεφαλογιάννης, δημοσιογράφος
Καθώς η θητεία του Βασίλη Λαμπρινού στον δημαρχιακό θώκο έχει μπει στην τελική της ευθεία, εύχομαι να προλάβουμε να κάνουμε τον απολογισμό που αξίζει στο έργο του – έργο σημαντικό σε όλους τους τομείς, το οποίο δεν έχει γίνει αντιληπτό και αναλαμβάνω (ως στενός συνεργάτης του) πλήρως τη σχετική ευθύνη.
Αυτός ο απολογισμός πρέπει να γίνει, όχι επειδή κάποια ανώνυμα τρολάκια του διαδικτύου έχουν ξεσαλώσει. ούτε επειδή ξεφύτρωσαν τελευταίως νέοι χυδαίοι σχολιογράφοι, που καθημερινά ξερνούν ψέματα και ανακρίβειες, βαυκαλιζόμενοι ότι ο κόσμος τους παίρνει στα σοβαρά ενώ απλώς έχουν μπερδέψει το μπόι τους με τη σκιά τους (ανώνυμοι κι αυτοί με τη διαφορά ότι όλοι ξέρουν ποιοι είναι και γελούν μαζί τους).
O απολογισμός πρέπει να γίνει προκειμένου να θυμίζει σε όσους το έχουν ξεχάσει τι είδους Δήμαρχο έχει το Ηράκλειο από το 2014 έως σήμερα.
Να σας πω ένα απλό μα κρίσιμο παράδειγμα. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, η Αναπτυξιακή Ηρακλείου διοργάνωσε μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση την Τρίτη 20 Ιουνίου στο Πολύκεντρο. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης παρουσιάστηκε ένα ωραίο ντοκιμαντέρ για το πρόγραμμα «ESTIA» μέσω του οποίου η Αναπτυξιακή, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ φιλοξένησε στο Ηράκλειο κατά τρόπο υποδειγματικό πάνω από 2.000 πρόσφυγες.
Πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, ο Δήμαρχος είχε μπει μπροστά από το 2016 ώστε η Κρήτη να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογούσε στη φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών.
Απορρόφησε όλη την πίεση από συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας και τα συνδεμένα μαζί τους ΜΜΕ, δέχτηκε πόλεμο λάσπης (ξανά), αντιμετώπισε και εσωτερικές αντιδράσεις στην ΠΕΔ όπου ήταν τότε Πρόεδρος αλλά δεν έκανε βήμα πίσω.
Και σταδιακά, με ψυχραιμία και ηρεμία, έφεραν μαζί με τον τότε Δήμαρχο Χανίων Τάσο Βάμβουκα την Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κρήτης σε ομοφωνία, συνομίλησε με τα στελέχη του ΟΗΕ και κατάφερε να οδηγήσει το θέμα σε μια υποδειγματική λύση, τόσο για την Κρήτη, όσο και για τους ανθρώπους που φιλοξενήθηκαν εδώ.
Έκτοτε δεν διεκδίκησε κάποιου είδους αναγνώριση για αυτό. Του αρκούσε που έπραξε το καθήκον του.
Στις μέρες που ζούμε, με το ναυάγιο της Πύλου ακόμα νωπό στις μνήμη όλων μας, ίσως χρειάζεται να σταθούμε μισό λεπτό και να σκεφτούμε ότι το Ηράκλειο διαθέτει έναν Δήμαρχο που σε θέματα ανθρωπιάς και αξιών δεν συμβιβάζεται. Έναν Δήμαρχο που δεν βάζει τίποτα πάνω από τις αρχές του: ούτε πολιτικό κόστος, ούτε προσωπική φθορά, ούτε κόμματα.
Είναι εύκολο, εξαιτίας των χαμηλών τόνων του ίδιου και της μέτριας (επιεικώς) επικοινωνιακής απόδοσης της δημοτικής αρχής να πέσει κάποιος στην παγίδα της γενικότερης αντίληψης που προκρίνει το φανταχτερό και το φασαριόζικο ως αποτελεσματικό.
Το δύσκολο είναι να αποφασίσεις μέσα από τόση βαβούρα και υπερπληροφόρηση, πόσο σημαντικό είναι τελικά για σένα να νιώθεις καλά (δεν θα πω υπερήφανος, τούτο είναι εντελώς προσωπικό, οπότε ας μείνουμε απλώς στο «καλά») με τον άνθρωπο που σε εκπροσωπεί- εκπροσωπεί την πόλη.
Να νοιώθεις ήσυχος, όπως μου είπε πρόσφατα ένας φίλος. Όπως ένιωθε και νοιώθει με τον Βασίλη Λαμπρινό.
(διαβάστε ολόκληρη την άποψη του Κώστα Κεφαλογιάννη και στο: Το παράδειγμα του Βασίλη Λαμπρινού στο Προσφυγικό)
