Τον γνωστό για τις… ιστορικές του απόψεις περί των ευεργετικών συνεπειών της Χούντας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα, Στάθη Καλύβα, επέλεξε το ΙΤΕ για να έρθει πιο κοντά στο «ευρύ κοινό» της Κρήτης…
Το Σάββατο λοιπόν, 16 Ιουλίου, το ΙΤΕ μας προσκαλεί στην «Εορταστική Εκδήλωση» που διοργανώνει στο Πολιτιστικό – Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου με τον κ. καθηγητή στον ρόλο του κεντρικού ομιλητή και μάλιστα υπό την αιγίδα της αυτής εξοχότητος, Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρτατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
Όχι ο κ. Καλύβας δεν θα μας μιλήσει για τη Χούντα (τουλάχιστον δεν έχει ανακοινωθεί κάτι τέτοιο). Επισήμως η ομιλία έχει τίτλο: «Ανώτατη Εκπαίδευση και Έρευνα στην Ελλάδα ενόψει των προκλήσεων του 21ου αιώνα». (Αίθουσα Ανδρέα και Μαρίας Καλοκαιρινού, στο Πολιτιστικό Κέντρο Ηρακλείου στις 6μ.μ.)
Η αλήθεια είναι ότι σε εκείνο το φοβερό του άρθρο στην Καθημερινή, το 2017, όταν «γιορτάζαμε» τα 50 χρόνια από τη Χούντα, δεν είχε κάνει κάποια ειδική αναφορά στο πόσο καλό έκαναν οι συνταγματάρχες στην εκπαίδευση και την Έρευνα (ίσως να προσθέσει εδώ από το Ηράκλειο μερικές σκέψεις).
Είχε όμως άλλα «καλούδια» τα οποία αξίζει να θυμόμαστε μιας και το ΙΤΕ μας δίνει την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με την επιστημονική γνώση του κ. Καθηγητή. Διαβάστε παρακάτω μερικά ενδιαφέροντα αποσπάσματα με δικά του λόγια: (Το πλήρες άρθρο μπορείτε να βρείτε εδώ).
1) Η δικτατορία ταυτίστηκε με μια εποχή μεγάλης οικονομικής ανόδου και αισιοδοξίας, με την κορύφωση ουσιαστικά του μεταπολεμικού ελληνικού οικονομικού θαύματος. Η χώρα αστικοποιήθηκε, η οικοδομική δραστηριότητα γνώρισε δόξες, το οδικό δίκτυο επεκτάθηκε, ο εξηλεκτρισμός της χώρας ολοκληρώθηκε και πραγματοποιήθηκαν μεγάλης κλίμακας ξένες επενδύσεις.
2) Πολλές τέχνες άνθησαν και η νεολαία προσέγγισε μαζικά τα δυτικά πρότυπα διασκέδασης, κατανάλωσης και ζωής. Η κοινωνία του 1974 μικρή σχέση είχε με αυτή του 1964.
3) Η δικτατορία επιτάχυνε τη διαδικασία κοινωνικού εκσυγχρονισμού γνωρίζοντας πως η αποδοχή της εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από την οικονομική ανάπτυξη και ενισχύοντας την τάση των ανθρώπων για αναζήτηση της ευτυχίας στην ιδιωτική σφαίρα.
4) Οι πραξικοπηματίες συνέβαλαν τελικά στον πλήρη εκδημοκρατισμό της Δεξιάς και διαμέσου αυτής και της χώρας. Δίχως τον Απρίλιο του ’67 δεν θα είχε υπάρξει ο Ιούλιος του ’74.
5) Το πραξικόπημα ήταν αναπόφευκτο, αλλά επίσης συνιστούσε εκ των πραγμάτων τον πιο πιθανό δρόμο προς τη δημοκρατία.
6) Δεν υπάρχουν ασφαλείς δείκτες για να μετρηθεί, όμως αρκετοί αντικειμενικοί παρατηρητές της εποχής κάνουν λόγο για μια επιφανειακή μεν αλλά πλατιά αποδοχή της Δικτατορίας.
7) Η δικτατορία ξεπεράστηκε εύκολα και γρήγορα. Ισως γιατί υπήρξε ένα μικρό διάλειμμα δίχως μεγάλη σημασία.
(Τι σημασία εξάλλου έχουν επτά χρόνια διώξεων, φυλακίσεων, εξοριών, λογοκρισίας, βασανιστηρίων και δολοφονιών μπροστά στην αιωνιότητα;)
Περιμένουμε με αγωνία την επαφή του καθηγητή με το ευρύ κοινό της Κρήτης αν και υπάρχουν σοβαρές υποψίες ότι θα πρόκειται για ένα μικρό διάλειμμα δίχως μεγάλη σημασία…
