Τώρα που τελείωσε το πανηγύρι της Δημοκρατίας στη Γαλλία, τώρα που κέρδισε ο… μετριοπαθής Μακρόν την ακροδεξιά Λε Πεν και τώρα που ξαναήρθε στη θέση της η καρδιά όλων των ανησυχούντων για την έρμη τη Δημοκρατία στην Ευρώπη, ας πούμε και μερικές αλήθειες…
Η είδηση των φετινών εκλογών είναι ο Μελανσόν. Που χωρίς καν να τον στηρίζει το Κομμουνιστικό Κόμμα (όπως το 2017) κατάφερε να φτάσει σε απόσταση αναπνοής από τον δεύτερο γύρο, μόλις 0,8 μονάδες πίσω από τη Λε Πέν και τώρα στον λεγόμενο «τρίτο γύρο», στις βουλευτικές, αναμένεται να παίξει καθοριστικό ρόλο.
(Αλήθεια, αν ήταν αυτός απέναντι της στον δεύτερο γύρο, θα τον στήριζε όλο το υπόλοιπο σύστημα για να αποφευχθεί ο φόβος της ακροδεξιάς;)
Ισως να παρατηρήσατε ότι τις τελευταίες ημέρες, «ακροαριστερό» τον ανεβάζουν, «ακραίο» τον κατεβάζουν τα ελληνικά ΜΜΕ, μηδέ της ΕΡΤ εξαιρουμένης. Ούτε λίγο ούτε πολύ, μας πλασάρουν πως Λε Πεν και Μελανσόν είναι ένα και το αυτό. Και το αφήγημα αυτό θα δουλεύει όλο και περισσότερο στην Ευρώπη.
Ο «μπαμπούλας» της Λε Πεν είναι εύκολα διαχειρίσιμος και προβλέψιμος. Βοηθάει να πάνε τα πράγματα όλο και πιο δεξιά για να γοητεύσουμε το ακροατήριό της.
Με την Αριστερά όμως μάλλον τα βρίσκουν δύσκολα και γιαυτό βολεύει η… εξομοίωση.
* Όσο για τις συγκρίσεις του Μελανσόν με τον Τσίπρα, που επιχειρούν κάποιοι, μάλλον πρέπει να διαβάσουν καλύτερα. Εδώ και χρόνια ο Γάλλος πολιτικός έχει ζητήσει να αποβληθεί από το κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς ο ΣΥΡΙΖΑ για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι πια αριστερό κόμμα. Μάλλον απ’ έξω μας βλέπουν καλύτερα…
