Πόσο εύκολα οι λαοί γίνονται πιόνια στη σκακιέρα του κάθε πολιτικού ηγέτη που σπέρνει φανατισμό; Γιατί μαθαίνουμε να μισούμε κάποιον που κατά τύχη δεν είμαστε και δεν επενδύουμε στον ανθρωπισμό;
Ο τελευταίος άνθρωπος που θα ακούσετε να βγάζει ρητορική μίσους για εδαφικά η κυριαρχικά δικαιώματα, σύνορα και γραμμές και άλλα τέτοια πατριωτικά, είμαι εγώ. Ζούμε στο 2022 και ακόμα κάποιοι προσπαθούν να φανατίζουν τα πλήθη προσπαθώντας να κάνουν μικροπολιτική, τις περισσότερες φορές, για προσωπικό τους όφελος.
Βούτυρο στο ψωμί για κάτι τέτοια πάντα ήταν η θρησκεία και η πατρίδα.
Δε θα σταθώ στις συνεχείς παραβιάσεις (και από τις δύο πλευρές) που γίνονται στον εναέριο χώρο, δε θα σταθώ στην τραγική επιλογή της κυβέρνησης Ερντογάν να παύσει την Αγιά Σοφιά από μουσείο και να τη μετατρέψει σε τζαμί, ούτε στην «επαναχάραξη» της ΑΟΖ, ούτε στην υποτιθέμενη σθεναρή αντίσταση της ελληνικής κυβέρνησης στις προκλήσεις.
Αυτά είναι παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες αυτών που διαχωρίζουν τους ανθρώπους με εδαφικές γραμμές, σε χρώματα και σε «πιστεύω».
Την πλειοψηφία των ανθρώπων δηλαδή, δυστυχώς.
Εγώ θέλω να σταθώ στο πόσο εύκολα οι λαοί γίνονται πιόνια στη σκακιέρα του κάθε πολιτικού ηγέτη που σπέρνει φανατισμό, δηλώνοντας έτοιμοι να πολεμήσουν για την «πατρίδα». Πόσο εύκολα θα σκότωνε κάποιος «Έλληνας» τον ίδιο τον Ερντογαν αύριο το πρωί αν του δινόταν η ευκαιρία, η κάποιος «Τούρκος» τον Μητσοτάκη.
- Ας σταθούμε στο πόσο εύκολα μάθαμε να μισούμε κάποιον που κατα τύχη δεν είμαστε. Ας σταθούμε στην επαίσχυντη «εκπαίδευση» των παιδιών και από τις δύο πλευρές, που παρουσιάζει την ίδια ιστορία με διαφορετικό κακό λύκο δημιουργώντας στρατούς.
- Ας επενδύσουμε επιτέλους στην ουσιαστική παιδεία και όχι σε αυτή που εξυπηρετεί τα δικά μας συμφέροντα. Ας επενδύσουμε στην υγεία και την έρευνα, ας επενδύσουμε στο πως θα βοηθάμε τους συνανθρώπους μας και όχι στο πως θα αγοράζουμε μαχητικά για να τους σκοτώνουμε.
Ας επενδύσουμε στον ανθρωπισμό!!!
