Τη γνωστή παροιμία «Να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω μέλι» θυμίζει η τακτική της ελληνικής κυβέρνησης πάνω στον πόλεμο του Ισραήλ με θύματα τους άμαχους Παλαιστίνιους…
Από τη μια ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπερθεματίζει τον πόλεμο, τη συνέχιση του και γενικότερα ότι πουν οι Αμερικανοί κι από την άλλη ρίχνει στάχτη στα μάτια όσων θεωρούν άδικο και καταστροφικό αυτόν τον πόλεμο για τον Παλαιστινιακό Λαό στέλνοντας αεροσκάφος C-130 με φορτίο ανθρωπιστικής βοήθειας στους άμαχους της Λωρίδας της Γάζας.
Αντί να προσπαθεί ο Έλληνας Πρωθυπουργός να εμφανιστεί ως παράγοντας ειρήνευσης στην περιοχή ασπάζεται αναφανδόν την αμερικανική πολιτική υπέρ του Ισραήλ, επισκέπτεται μόνο το Ισραήλ και δηλώνει: «’Ο,τι και αν συμβεί πρέπει να συμβεί χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος».
Δηλαδή το μικρό ανθρωπιστικό κόστος το δεχόμαστε και πώς ορίζει άραγε την έκταση του;
Και το χειρότερο είναι πως όλα αυτά τα κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενώ γνωρίζει πως ο Ελληνικός Λαός στηρίζει τους Παλαιστίνιους, ενώ ξέρει πως η χώρα μας διατηρούσε, με προηγούμενες κυβερνήσεις, άριστες σχέσεις μαζί τους και υπερασπιζόταν το δικαίωμα τους να έχουν το δικό τους κράτος.
Θα μας πείτε για τα λεφτά γίνονται όλα… έχετε ακούσει να υπάρχει παλαιστίνιος επενδυτής; Προφανώς όχι, Ισραηλινός όμως;
