Ένα σπάνιο ενδημικό ζώο της Κρήτης το οποίο θεωρείται ένα από τα μικρότερα θηλαστικά βρέθηκε σε περιοχή των Δαφνών Ηρακλείου Κρήτης. Πρόκειται για είδος μυγαλής το οποίο ζει μόνο στην Κρήτη…
Ένα σπάνιο ενδημικό θηλαστικό βρέθηκε στις Δαφνές του Ηρακλείου το οποίο θεωρείται ένα από τα μικρότερα θηλαστικά.
Πρόκειται για τη μυγαλή της Κρήτης (Crocidura zimmermanni) που ζει μόνο στους ορεινούς όγκους των Λευκών Ορέων του Ψηλορείτη και της Δίκτης εδώ και 1,5 εκατ. χρόνια, ενώ απολιθώματα του είδους έχουν βρεθεί από τον μέσο Πλειστόκαινο.
Σύμφωνα με τη σελίδα Δια-SOS-τε τη Μεσαρά, η ενδημική μυγαλή της Κρήτης συναντάται μόνο στους τρεις ορεινούς όγκους του νησιού, σε υψόμετρο μεγαλύτερο από τα 1.200 μέτρα, γι’ αυτό και προκάλεσε εντύπωση το χαμηλό υψόμετρο στο οποίο βρέθηκε.
Ωστόσο, ακόμη και εκεί περιορίζεται σε συγκεκριμένους βιότοπους, σε μικρά οροπέδια, ελώδεις περιοχές ή μικρές εποχικές λίμνες, ενώ δεν αποκλείεται να ζει και σε άλλα σημεία, καθώς δεν υπάρχουν ακόμη ειδικές μελέτες για το είδος.
Η μυγαλή της Κρήτης ανήκει στις μοσχομυγαλές, όπως χαρακτηρίζονται είδη του γένους, διότι εκκρίνει από ειδικούς αδένες μια ουσία η οποία μυρίζει και χρησιμεύει στο σημάδεμα της περιοχής της.
Η μυγαλή θυμίζει ποντίκι, αν και δεν ανήκει στα τρωκτικά αλλά στα εντομοφάγα. Συγγενεύει δηλαδή περισσότερο με τον σκαντζόχοιρο, ο οποίος ανήκει στην ίδια ομάδα.
Άλλωστε και το όνομά της προκύπτει από το μυς (ποντικός) και τη γαλή (γάτα), δηλαδή είναι η… γάτα των ποντικών. Είναι μικροσκοπική και φτάνει περίπου τα 6 εκατοστά. Έχει ένα χαρακτηριστικό μακρύ στενό ρύγχος και κοντό γκριζωπό τρίχωμα. Τα αφτιά της είναι μικρά και τα μάτια της σχεδόν ατροφικά. Διαθέτει όμως κοφτερά δόντια και όσφρηση ιδιαίτερα αναπτυγμένη.
Κυνηγά έντομα, προνύμφες, σκουλήκια, σαλιγκάρια και ασπόνδυλα. Ζώο μοναχικό, ζει κρυμμένη σε υπόγειες στοές. Πιθανώς μοιράζει τον χρόνο της σε μικρές περιόδους κυνηγιού και ύπνου. Κυκλοφορεί κυρίως την αυγή και το σούρουπο και εμφανίζει αυξημένη δραστηριότητα κατά το τέλος του καλοκαιριού, οπότε ζευγαρώνει.
Γεννάει μέσα σε 20 ημέρες τρία με δέκα τυφλά μυγαλάκια, τα οποία συνήθως ζουν ένα με έξι χρόνια. Οι μετακινήσεις της θηλυκής μυγαλής με τα μικρά της ορισμένες φορές θυμίζουν «καραβάνι». Η μια πιάνει την ουρά της άλλης και η ομάδα κινείται σε γραμμή.
Η μοναδικότητα της ελληνικής μυγαλής επιβεβαιώθηκε και με μελέτη DΝΑ, ωστόσο απαιτείται μελέτη της κατανομής του είδους, ενώ χρειάζεται έρευνα για την οικολογία του είδους, και επιβάλλεται προστασία του και αναγνώρισή του από την εθνική νομοθεσία, καθώς οι μυγαλές συμβάλλουν στη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας.
