Έχουν δει οι αγρότες πολλές χρονιές το εισόδημα τους να κάνει βουτιά, αλλά… πόσο πιο τραγικά θα μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα για μια ολόκληρη επαγγελματική κατηγορία;
Απελπισία είναι να περνάς μια χρονιά χωρίς καθόλου εισόδημα
Έχουν ζήσει οι αγρότες στον τόπο μας κακές χρονιές για την παραγωγή τους βλέποντας τα αμπέλια ή τις ελιές τους να μην έχουν καρπούς με το εισόδημα τους να κάνει βουτιά.
Αυτό που συμβαίνει όμως φέτος, ειδικά για τους αγρότες της ΠΕ Ηρακλείου, δεν έχει προηγούμενο.
Κι αυτό γιατί οι ελιές είναι εντελώς άδειες από καρπό, άρα εισόδημα μηδέν κι ήλθε ο περονόσπορος από τις βροχές και μετά ο καύσωνας και μηδένισε την παραγωγή και στα αμπέλια τους.
Έτσι φέτος δεν θα έχουν καθόλου εισόδημα κι όπως καταλαβαίνει κανείς μια ολόκληρη χρονιά χωρίς καθόλου χρήματα δε βγαίνει κι επιπλέον η απουσία εισοδήματος δεν αφήνει περιθώρια για καλλιεργητικά έξοδα για την επόμενη χρονιά.
Πόσο πιο τραγικά θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα για μια ολόκληρη επαγγελματική κατηγορία;
Και βέβαια υπάρχουν γύρω τους όλοι αυτοί οι άσχετοι που μπερδεύουν τη Λάρισα με την Κρήτη και θαρρούν πως οι αγρότες του τόπου μας έχουν ο καθένας από 200 στρέμματα καλλιεργειών κι άρα μπορούν να ζήσουν άνετα με τις επιδοτήσεις.
Αμ δε…ο μικρός κλήρος είναι κανόνας στο νησί μας, οπότε οι επιδοτήσεις, ειδικά με το κουτσούρεμα που έχουν υποστεί τα τελευταία χρόνια, δεν φτάνουν ούτε για ζήτω.
Αν υπήρχε ισχυρό αγροτικό κίνημα, όπως παλιά, οι αγρότες θα ήταν ήδη στους δρόμους όμως δυστυχώς κι αυτό εντέχνως φρόντισαν να τους το στερήσουν, να τους απογοητεύσουν, να τους κάνουν να πιστέψουν πως κάθε αγώνας είναι μάταιος.
Και τώρα ο νέος υπουργός αγροτικής ανάπτυξης θέλει να τους δώσει τη χαριστική βολή περνώντας στα χέρια των επιμελητηρίων ότι απέμεινε ενισχύοντας εταιρείες κι όχι τους μικροπαραγωγούς.
Έτσι απελπισμένοι οι αγρότες κάθονται τα χωριά τους, οι νεότεροι αρχίζοντας να λοξοκοιτάζουν προς άλλα επαγγέλματα και οι παλαιότεροι κλαίγοντας για την κακή μοίρα τους.
