Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον το γεγονός πως μέσα από τις εσωκομματικές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίστηκε, όπως αναφέρεται, ακόμα περισσότερο ενισχυμένος, ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας…
Ο οποίος συμπωματικά επισκέπτεται αύριο το Ηράκλειο, θεωρώντας πως θα μπορέσει να αξιοποιήσει την εσωκομματική του υπεροχή, αλλά κι ελπίζοντας πως παρά την αλλαγή σκυτάλης στο Κίνημα Αλλαγής, διατηρεί ακόμα δυνάμεις σε ένα «Κάστρο Δημοκρατίας» όπως είναι η Κρήτη. Τα πράγματα όμως σήμερα δεν είναι καθόλου ίδια σε σχέση με το 2019. Έχουν περάσει ήδη τρία δύσκολα χρόνια, τα οποία πολιτικά αποτελούν ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα ανασύνταξης, για ένα οποιοδήποτε κόμμα ποου θέλει να διεκδικήσει εξουσία.
Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί μια παράταξη η οποία είναι περισσότερο συμβιβασμένη με την αντιπολίτευση και λιγότερο συμβιβασμένη με την εξουσία. Κι είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και τα ίδια της τα μέλη, παραδέχονταν ενδοπαραταξιακά – κάτι που αρνούνται βεβαίως κατηγορηματικά δημόσια – ότι εκείνον τον Ιανουάριο του 2015, δεν κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ, απλά έχασε η Νέα Δημοκρατία.
Αν κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ «κέρδισε», ήταν τον Σεπτέμβριο του 2015, λίγο μετά το περίφημο δημοψήφισμα του Ιουνίου, με το βροντερό «ΟΧΙ» που έγινε επιτακτικό «ΝΑΙ», όταν ο Αλέξης Τσίπρας έσπευσε παράλληλα με τη νίκη, να εναγκαλιστεί και με μια «ορθόδοξη δεξιά» την οποία αγάπησε με … μίσος.
Ως το 2019 όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει τόσα πολλά για να παραδώσει την εξουσία στον Κυριάκο Μητσοτάκη, που ούτε κι η ίδια η Νέα Δημοκρατία πίστευε.
Στα πιο τρελά όνειρα των μετριοπαθών «δεξιούληδων» που αναρωτιόνταν κατά πόσο ήθελαν έναν «αριστερό» Νεοδημοκράτη, όπως ο Κυριάκος, το «πάνω από το 30%» έμοιαζε με θαύμα, ενώ το τελικό 39,85 % χαρακτηρίστηκε «ασύλληπτο». Μετά από αυτό, ακολούθησε το φαινόμενο … «ΣΥΡΙΖΑ … φέτα».
Ένας πρώην πρωθυπουργός προσπαθούσε να χαλαρώσει, κάποιοι ηττημένοι βουλευτές αναζητούσαν πατήματα κι ένα κόμμα αναζητούσε … σκοπό. Η πανδημία ήρθε απλά να εξυπηρετήσει μια ραστώνη διαρκείας, η οποία χαρακτηρίζονταν «συστημική επίθεση» και «μιντιακή φίμωση», διότι στην αριστερή αντίληψη, πάντα κάποιος άλλος φταίει.
Σας έχω νέα: Το τέρας είμαστε εμείς! Όσο γρηγορότερα γίνει αντιληπτό αυτό από τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο πιο γρήγορα θα «ξυπνήσει».
Θέλει όμως στα αλήθεια το “τέρας του ΣΥΡΙΖΑ” να ξυπνήσει από τον λήθαργο;
Διότι, όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο έγκριτος καθηγητής Ηλίας Νικολακόπουλος, συνήθως μετά από μια ήττα πραγματοποιείται μια αυτοκριτική, αναζητούνται λάθη κι ευθύνες, γίνονται διορθωτικές κινήσεις και προχωρούν δομικές αλλαγές αναδιάρθρωσης.
- Πώς να συμβούν αυτά σε ένα κόμμα ωστόσο, όπου για τα πάντα φταίνε οι άλλοι;
- Πώς και γιατί να γίνει αυτοκριτική αφού κανείς δεν έφταιξε σε τίποτα;
Έτσι φθάνουμε στο σήμερα σε έναν πλούσιο προσυνεδριακό διάλογο με βαρύγδουπες εκφράσεις, αρκετή κομματική αμπελοφιλοσοφία κι αυταπόδεικτες παραδοχές που θα έκανε ακόμα κι ένα νήπιο.
Παρ’ όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ απορεί γιατί το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής παίρνει σημαντικό μερίδιο και γιατί δεν μπορεί να αναπτύξει ξανά τροχιά νίκης. Όχι πως τους ενδιαφέρει πραγματικά. Απλά τους προβληματίζει που η κοινωνία ξεπέρασε τις παιδικές αρρώστιες της κι αναζητά μια λύση πέρα από τον προφανή δεύτερο, που βρίσκεται ένα βήμα πριν το σκαλοπάτι της κατρακύλας.
