Μητσοτάκης, Τσίπρας, Ανδρουλάκης, Κουτσούμπας, Βελόπουλος ή Βαρουφάκης κέρδισαν τις εντυπώσεις στο debate; Αν περιμένετε ότι εδώ θα διαβάσετε μια σοβαρή πολιτική ανάλυση είστε σε λάθος μέρος. Αν όμως ψάχνετε για ένα πικάντικο τρολάρισμα, τότε συνεχίστε το διάβασμα…
Πολύ έξυπνο αυτό που ξεκίνησε να κάνει ο Τσίπρας κάνοντας διάλογο και σχολιασμό των των απαντήσεων των άλλων στο χρόνο που του αναλογεί. Το κατάλαβε και το έκανε και ο Ανδρουλάκης. Δείχνει ότι και οι 2 άκουγαν τι έλεγαν οι υπόλοιποι και έκαναν αρκετά ετοιμόλογα σχόλια.
Ο Τσίπρας πετούσε καλές ατάκες και έβγαζε και γέλιο. Ο Ανδρουλάκης, ενώ στην αρχή φαινόταν κάπως μαγκωμένος, στην συνέχεια ξεθάρρεψε ελαφρώς και έβγαλε και γέλιο στην ατάκα με τον διοικητή του νοσοκομείου Σαντορίνης, “γειώνοντας” παράλληλα και τον Τσίπρα που φαίνεται να ψήνεται για συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ με ΠΑΣΟΚ και Ανδρουλάκη.
Ο Μητσοτάκης από την άλλη λειτούργησε όπως θα λειτουργούσε και ένα… άψυχο ρομποτάκι σε ένα καλά ελεγχόμενο περιβάλλον. Μας είπε τα παραμύθια του τα άριστα και τις υποσχέσεις του χωρίς αντίκρισμα και πήγε για ύπνο ανακουφισμένος που δεν είχε κάνει καμιά πιο χοντρή πατάτα.
Βέβαια στην ερώτηση της Τζίμα έχασε τα λόγια του. Για τα Τέμπη τον ρώτησε και για τις υποκλοπές, για Μύκονοοοο απάντησε αυτός. Τι έγινε από τώρα σκέφτεται τα μπάνια;
Μέγας λαϊκιστής ο Βελόπουλος. Σημειώνω ότι μόνο αυτός έβγαλε σκίτσα και φωτογραφίες, αγγίζοντας τα όρια της γραφικότητας.
Μόνο αυτός; Όχι βέβαια. Ζήλεψε κι ο άλλος Κυριάκος. Σκέφτηκε, ποιος είναι ο “Βελό” που θα έρθει εδώ, εντός έδρας, στην ΕΡΤ μου, για να μου κλέψει την δόξα, ίσως και τους ψηφοφόρους;
Και τσααακ βγάζει και ο άριστος τα εκτυπωμένα χαρτιά και τα κουνούσε με τόση χάρη και τόση περηφάνεια. Μαγική στιγμή. Ειδικά δε, εκεί που κουνούσε την εκτυπωμένη φρεγάτα, αισθάνθηκα ότι η μαγεία της φύσης συνάντησε την ψυχολογία της ύλης.
Εκεί όμως που δεν κρατήθηκα καθόλου ήταν το σημείο που ο άλλος, αυτός με τις επιστολές του Ιησού, έβγαλε και κουνούσε τις εκτυπωμένες Παναγίες. Την Παναγία την Ινδιάνα και την Παναγία την Γκέισα…
Θα μπορούσαν πάντως άνετα να βγάλουν να διαφημίσουν ο ένας κηραλοιφές, επιστολές Ιησού και ο άλλος νανοβιονικά γιλέκα. Κρίμα, έχασαν μια μοναδική ευκαιρία να σπάσουν κάθε ρεκόρ στο γραφικόμετρο.
Ο Κουτσούμπας εκτός από τον καπιταλισμό θα καταργήσει σίγουρα και τα χρονόμετρα.
Στις απαντήσεις του δεν ήταν αυτό που περίμενα, η τοποθέτηση του στο τέλος όμως ήταν πιο κοντά σε αυτό που ήθελα και περίμενα να ακούσω από αυτόν. Αλλά… καλό φιντάνι είναι κι’ αυτός μου φαίνεται.
Ο Βαρουφάκης πάλι, είχε πολλά ups and downs, που λέμε και στο χωριό μου. Με προβλημάτισε ιδιαίτερα η φάση του, διότι και τον έχω δει σε καλύτερες στιγμές (πχ συνέντευξη του στον Ζαραλίκο, αν δεν την έχετε δει, να την δείτε οπωσδήποτε) και τον περίμενα καλύτερο.
Καλύτερα από το αναμενόμενο μου φαίνεται ότι πήγε ο Ανδρουλάκης, αν και του δόθηκε καλή ευκαιρία να χτυπήσει σαν χταπόδι τον ωτακουστή του κ. Μητσοτάκη και δεν το έκανε, αντιθέτως επέλεξε την γνωστή τακτική της ισορροπίας στις 2 βάρκες. Ναι… δεν ξέρω πόσο καλά θα πάει αυτό. Το ρητό πάντως λέει ότι… όποιος προσπαθεί να ισορροπήσει σε δυο βάρκες στο τέλος πέφτει ανάμεσά τους.
Εντάξει, για να είμαστε δίκαιοι, ο κ. Ανδρουλάκης έκανε κουβέντα και περί «φυλακής», κάτι που συζητήθηκε έντονα τόσο στα κομματικά επιτελεία όσο και τα δημοσιογραφικά πηγαδάκια. Ο Νίκος Ανδρουλάκης πήγε ένα βήμα παρακάτω την συζήτηση για το σκάνδαλο των υποκλοπών, ωστόσο, “οδηγεί” την… Δικαιοσύνη μάλλον προς τον… αυτοφοράκια, τον πρώην Γενικό Γραμματέα της κυβέρνησης Γρηγόρη Δημητριάδη δηλαδή, όχι προς τον πραγματικό ωτακουστή του.
Α, παραλίγο να το ξεχάσω… κύριε Ανδρουλάκη δεν έχει διαφορά το αν το κράτος κατέχει το 51% ή το 34% στην ΔΕΗ; Αλήθεια τώρα;
Πούλησε λίγο τρελίτσα σε εκείνο το σημείο ο Νικολής μας ή εμένα μου φάνηκε; Εντάξει, εκτός από τρέλα πούλησε και λίγο “καλές σχέσεις” (sic) στους… “σοσιαληστές” της ενέργειας, δίνοντας τα διαπιστευτήρια του ότι πρακτικά δε θα ακυρώσει την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ που έκανε ο Μητσοτάκης. Το λέμε αυτό για να μην έχετε κενά…
Για τον Τσίπρα δεν περίμενα να πήγαινε διαφορετικά απ’ ότι ήδη πήγε. Ήταν στο φυσικό του περιβάλλον ξεκάθαρα και έδειξε ότι ήταν ιδιαίτερα άνετος και επικοινωνιακός, αυθόρμητα και χωρίς Γκρινμπέργκ και επικοινωνιακό στήσιμο. Είχε αυτοπεποίθηση και αυτό φάνηκε και βγήκε προς τα έξω. Είναι όμως και δικαιολογημένη ή όχι, εκλογικά αλλά και συνολικά, η αυτοπεποίθηση του αυτή;
Αυτό μάλλον είναι κάτι που θα το δούμε στην πορεία… και θα το καταγράψουν οι ιστορικοί του μέλλοντος… αν έχουν όρεξη φυσικά.
Διότι η ελληνική πολιτική σκηνή έχει γίνει εξαιρετικά προβλεπόμενη… και βαρετή, το ίδιο βέβαια και ψηφοφόροι που δεν ψηφίζουν με βάση το συνολικό συμφέρον της κοινωνίας, αλλά με βάση το δικό τους ατομικό μικρό-βόλεμα…
Επίσης… δεν έχει πλάκα που όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί μετά το debate έλεγαν ότι δεν έμειναν ευχαριστημένοι, διότι δεν υπήρχε μεταξύ τους διάλογος και άλλα τέτοια χαριτωμένα; Και ερωτώ ποιος αποφασίζει για το πώς θα γίνει ένα debate;
Η απόλυτη τρολιά βέβαια ήρθε ξανά από τον ίδιο τον Μητσοτάκη που έκανε και αυτός παράπονα μετά το debate…
8 χρόνια είχε να γίνει debate και ήταν πολλά, είπε ο κ. Μητσοτάκης… τερματίζοντας την γελοιότητα, μιας και αυτός ήταν αυτός που άκουγε για debate και άλλαζε δρόμο…
Είμαστε σίγουροι ότι είναι κανονικός Πρωθυπουργός και όχι κάτι άλλο; Αυτός παιδιά μας δουλεύει κατάμουτρα, ακόμα και για τα πιο απλά ζητήματα… φανταστείτε τι κάνει στα πιο σοβαρά…
