Το λάθος του γραφείου Τύπου του πρώην υπουργού Υποδομών αποκαλύπτει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα για την πολιτική αλλά και για την δημοσιογραφία επίσης σε αυτό τον τόπο…
Καταρχάς ότι πίσω από κάθε υπουργό υπάρχει ένας μικρός ή μεγαλύτερος στρατός επικοινωνιολόγων, συμβούλων κτλ που φροντίζουν για την εικόνα του. Που χωρίς αυτούς θα ήταν ο υπουργός πολύ πιο ευάλωτος και πολύ πιο εκτεθειμένος στη δημόσια σφαίρα και που ίσως να άφηνε να αποκαλυφθεί το κενό πίσω από το περιτύλιγμα.
Το να αναλαμβάνει κάποιος τη δημόσια επικοινωνία ενός θεσμικού εκπροσώπου προφανώς δεν είναι κακό, ίσως στις μέρες μας είναι και επιβεβλημένο. Ολα πια είναι καθορισμένα, πως θα σταθείς, πώς θα ντυθείς, τι να αποφύγεις και τι να προσέξεις ακόμα και στις στιγμές των μεγάλων τραγωδιών. (ειδικά στις μεγάλες τραγωδίες που φέρουν και την υπογραφή σου).
Όμως προσέξτε, στην ενημέρωση που εστάλη, δεν υπήρχε η αναμενόμενη ίσως σημείωση προς τους δημοσιογράφους ότι π.χ. «ο απερχόμενος υπουργός δεν θα δεχτεί ερωτήσεις». Δεν ήταν κάποιος που του είπε πριν βγει στην παράδοση – παραλαβή το προφανές: «Κώστα αν γίνουν ερωτήσεις προσπάθησε να τις αποφύγεις».
Αντίθετα υπήρχε γραπτή υπόδειξη στον υπουργό τι να απαντήσει αν πάει κάτι στραβά και δεχτεί ερωτήσεις και τι θα απαντήσει αν οι ερωτώντες επιμείνουν να… ερωτούν.
Και η ακόμα πιο ξεδιάντροπη υπόδειξη να επικαλεστεί την μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν (εξαιτίας κυρίως δικών του παραλείψεων).
Δείτε το σκονάκι:
Δύο ερωτήματα:
Είναι δυνατόν ένας επί χρόνια βουλευτής και υπουργός, και μάλιστα με όνομα βαρύ, γεννημένος σε έναν οικογενειακό κύκλο που αν μη τι άλλο η πολιτική ήταν πανταχού παρούσα, να χρειάζεται στα 50 του χρόνια κάποιος να του έχει γράψει τι θα πει αν τον ρωτήσουν και τι θα πει αν επιμείνουν να τον ρωτούν; Δηλαδή δεν μπορεί να αφομοιώσει την οδηγία «απόφυγε τις ερωτήσεις» και χρειάζεται να την έχει μπροστά του τυπωμένη; Δεν σας δίνει αυτό μια πλήρη εικόνα για το τι είδους διοίκηση άσκησε και τι είδους πολιτική συγκρότηση έχει αυτός ο άνθρωπος; Ισως και για το πόση ανασφάλεια κρύβεται μέσα σε έναν πολιτικό που τον κατατρέχει το επώνυμό του και που χωρίς αυτό θα ήταν ένας απλός μισθωτός οικονομολόγος, όπως έχει σπουδάσει, και τίποτα παραπάνω; Αν δεν ήταν τόσο εξοργιστικά υπεύθυνος για την τραγωδία, θα ήταν για λύπηση. Πάλι καλά που δεν του έγραψαν «Κωστάκη πες αγκού» όπως λέμε στα μωρά που λένε τα πρώτα λογάκια. Φυσικά είναι και εκείνοι που τον ψηφίζουν και θα τον ξαναψηφίσουν. Αποκλειστικά για το βαρύ του επώνυμο και όχι για τις ικανότητές του στην αφομοίωση. Τους φτάνει να λέει.. «αγκού».
Πάντως το μότο του στις εκλογές ήταν: «Στα δύσκολα Καραμανλής».
Πόση ειρωνεία; Εντάξει, αν έρθουν και πιο δύσκολα θα σας ειδοποιήσουμε…
Και μια δεύτερη ερώτηση για το δικό μας το σινάφι:
Δεν σας κάνει εντύπωση ότι με τόσους νεκρούς και μια τέτοια τραγωδία τελικά ο υπεύθυνος υπουργός δεν χρειάστηκε καν να χρησιμοποιήσει το «σκονάκι» αφού δεν δέχτηκε καμία ερώτηση;
