Ο θείος Γιώργος του Cretanews γράφει την… “αποψάρα” του για την Νέα Αριστερά και το γιατί το… “στοίχημα” αυτό είναι καταδικασμένο είτε να εξαφανιστεί, είτε να φυτοζωήσει…
Από αρκετούς φίλους ακούω κριτική για την άποψη, που εκφράζω από την αρχή της διάσπασης στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, πως το σχήμα της «Νέας Αριστεράς» είναι καταδικασμένο είτε να εξαφανιστεί -και μάλιστα σύντομα (εκτιμώ πως δεν θα φτάσει μέχρι τις εθνικές κάλπες)- είτε, στην καλύτερη περίπτωση, να φυτοζωήσει συνεργαζόμενο με κάποιο από τα μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Κρίσιμο τέστ για την τελευταία εκδοχή θα είναι οι ευρωεκλογές του Ιουνίου: ποσοστό κάτω του 3,5% σε εκλογές με χαλαρό χαρακτήρα θα πρέπει να θεωρηθεί προβληματικό. Παραθέτω λοιπόν μια σειρά επιχειρημάτων για να υποστηρίξω το βάσιμο της αποψάρας μου (όπως θα έλεγε ο Λευτέρης, βλέπε σύνδεσμο).
- Η ενότητα του νέου σχήματος δεν είναι εξασφαλισμένη. Το αντίθετο συμβαίνει. Στους κόλπους της «Ομπρέλας» υπάρχουν αρκετοί που επιδιώκουν ένα σχήμα με ξεκάθαρες αναφορές στην αριστερά σε αντίθεση με την ηγεσία Χαρίτση/Αχτσιόγλου που φαίνεται να μένουν σταθεροί στην διεύρυνση προς την κεντροαριστερά, δηλαδή στην πολιτική που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια.
- Η εύθραυστη ενότητα φάνηκε και στις πρώτες διακηρύξεις του νέου κόμματος που δεν είναι παρά γενικόλογες επαναλήψεις του συνηθισμένου “συριζαΪκού” λόγου. Στην ουσία αυτό που ενώνει τα στελέχη της «Νέας Αριστεράς» είναι πολύ απλά η αντίθεση τους στην εκλογή Κασσελάκη και όχι η ύπαρξη μιάς ευρύτερης πολιτικής συμφωνίας.
- Η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ιδίως αυτή μετά την «κωλοτούμπα» το καλοκαίρι του 2015 μένει στο απυρόβλητο. Και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν η ηγεσία του νέου σχήματος είναι προβεβλημένα στελέχη της κυβέρνησης Τσίπρα που δηλώνουν «περήφανα» για την πιστή και δημιουργική εφαρμογή του 3ου μνημονίου και την διαπραγμάτευση του 4ου, που βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας. (Αυτή η παρατήρηση αφορά 100% και τον ΣΥΡΙΖΑ).
- Τα πρόσωπα και ο λόγος που διατυπώνουν είναι σε μεγάλο βαθμό τεχνοκρατικά/ακαδημαϊκά με αντίστοιχα μικρή απήχηση σε πιο πλατιά ακροατήρια. Θυμίζουν έντονα τα σχήματα της λεγόμενης Ανανεωτικής Αριστεράς περασμένων δεκαετιών (ΚΚΕ εσωτερικού, ΑΚΟΑ). Πολλοί τα είχαν ονομάσει «χαβιαροαριστερά».
- Πέρα από την αδυναμία αποστασιοποίησης από την κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη της «Νέας Αριστεράς» δεν μπορούν να επικρίνουν και τα αντιπολιτευτικά πεπραγμένα του καθώς υπήρξαν οι βασικοί υποστηρικτές της στρατηγικής της «προοδευτικής διακυβέρνησης» με μοχλό την απλή αναλογική, στρατηγική που απέτυχε παταγωδώς με μόνο απτό αποτέλεσμα την αναβάπτιση του ΠΑΣΟΚ σε αντιδεξιά δύναμη. (Αυτό δεν ισχύει για ορισμένα στελέχη της «ομπρέλας»)
- Τέλος, δεν πρέπει να μας διαφεύγει η δύναμη της ταμπέλας. Το όνομα ΣΥΡΙΖΑ έχει ταυτιστεί, από το 2012 και μετά με την φιλολαϊκή, αντιδεξιά αντιπολίτευση που μπορεί να γίνει και εναλλακτική κυβερνητική λύση, παρά το στραπάτσο του 3ου μνημονίου. Η εκλογική συμπεριφορά αρκετών ψηφοφόρων επηρεάζεται, στην καταναλωτική μας κοινωνία, και από την ετικέτα του πολιτικού προϊόντος. Ας μην λησμονούμε, όσοι από εμάς πολιτικολογούν ακατάσχετα, πως είναι πολλοί «εκεί έξω» που αγνοούν τα γεγονότα εντός των τειχών της αριστεράς. Καλώς ή κακώς το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
