Μια πρώτη προσέγγιση στο «φαινόμενο» Κασσελάκη

Και μια που ασχολούνται όλοι με το «φαινόμενο» Στέφανος Κασσελάκης, να μη μείνουμε εμείς απέξω…

Μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, μπήκε για τα καλά στην καθημερινότητα μας κι όλοι ανεξαιρέτως μιλούν γι αυτόν, είτε θετικά είτε αρνητικά, πράγμα που μας προσφέρει την ευκαιρία του σχολιασμού.

Και θα ξεκινήσουμε από το γεγονός του ότι είναι φρέσκο πρόσωπο, κι αυτό είναι θετικό.

Θα σταθούμε επίσης στο ότι εκφράζουν άποψη οι πάντες για εκείνον, με βάση όσα διαβάζουν και βλέπουν, πράγμα που επίσης είναι θετικό.

Αν περνούσε αδιάφορος θα υπήρχε πρόβλημα. Όπως έχουν πει πολλοί «Δε με νοιάζει τι λες για μένα, αρκεί να λες σωστά τ’ όνομά μου».

Δεν θα παραλείψουμε να πούμε και το ότι επικοινωνιακά φέρνει κάτι νέο στον, όπως εξελίχθηκε στην πορεία των ετών, γερασμένο ΣΥΡΙΖΑ.

Κι επειδή όπως καταλάβαμε, ειδικά στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, τα πάντα είναι τελικά θέμα επικοινωνιακού παιχνιδιού, είναι υπέρ του το ότι μπορεί σε αυτό το παιχνίδι να σταθεί όρθιος και να αποδειχθεί ισχυρός αντίπαλος.

Γι αυτό κι άρχισαν και οι απροκάλυπτες επιθέσεις σε βάρος του από φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ.

Στα αρνητικά θα του καταλογίσουμε το ότι στην πραγματικότητα γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα για εκείνον και αν αποδειχθεί πως κρύβει «σκελετούς» στη ντουλάπα του θα την πληρώσει το κόμμα του.

Αρνητικό είναι επίσης και το ότι δέχεται εσωκομματικές επιθέσεις λες κι είναι ξένο σώμα στο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι επιθέσεις αυτές βέβαια γυρίζουν μπούμερανγκ σ’ εκείνους που τις κάνουν όμως θα έπρεπε μετά την ήττα του ο ΣΥΡΙΖΑ να ενωθεί κι όχι να διχαστεί, δεν έχει αυτή την πολυτέλεια.

Ιδανικό θα ήταν αν είχε ο ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει έναν υποψήφιο με τα επικοινωνιακά χαρίσματα του Κασσελάκη, την ικανότητα λόγου της Αχτσιόγλου, το αγωνιστικό παρελθόν του Τζουμάκα, τη συμπαθή φυσιογνωμία του Τσακαλώτου και την κομματική γνώση του Παππά.

Όμως δεν έχει στην παρούσα φάση οπότε έχει να επιλέξει ανάμεσα σε πέντε με βασικό κριτήριο ποιος μπορεί από όλους αυτούς να πείσει τον ελληνικό λαό σε 4 χρόνια να τον ψηφίσει για πρωθυπουργό.