Μετά τις πόσες γυναικοκτονίες ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, θα αφήσει το μελόδραμα και θα περάσει σε έργα;
Τον είδαμε πάλι το πρωί της Πέμπτη σε δηλώσεις του να λέει πως τέσσερις μέρες μετά το τραγικό περιστατικό όπου χάθηκε μια νέα κοπέλα, η Κυριακή Γρίβα, «συνεχίζουμε όλοι μας να θρηνούμε και να πενθούμε. Είμαι συντετριμμένος και προσωπικά γιατί είναι από τις πλέον δυσάρεστες και δύσκολες στιγμές που έχω βιώσει στη μακρά διαδρομή μου και στην προσωπική μου ζωή. Απευθύνω συλλυπητήρια στην οικογένεια αυτής της νέας γυναίκας που έφυγε».
Και δεν έμεινε μόνο στα «κροκοδείλια» δάκρυα αλλά ανέφερε κιόλας για το περιστατικό πως:
«Η έρευνα διεξάγεται με μεγάλη ταχύτητα. Είμαι βέβαιος πως θα τελειώσει πολύ γρήγορα και θα αποκαλυφθεί πλήρως η αλήθεια».
Κι αναρωτιόμαστε ποια αλήθεια ακριβώς αναζητά;
Δεν ήταν εντελώς ξεκάθαρο αυτό που συνέβη;
Δεν είναι ξεκάθαρες οι ευθύνες από τον πιο χαμηλόβαθμο αστυνομικό που υπηρετούσε στο συγκεκριμένο ΑΤ μέχρι την αφεντιά του κ. Χρυσοχοϊδη;
Οι γυναικοκτονίες πλέον στην χώρα μας είναι αμέτρητες και τα περισσότερα από τα θύματα είχαν απευθυνθεί στην Αστυνομία, είχαν κάνει γνωστό ότι ήταν θύματα ενδοοικογενειακής βίας αλλά κατέληξαν στον τάφο.
Γιατί κύριε Υπουργέ;
Οι συγνώμες και τα συλλυπητήρια πλέον δεν αρκούν, χρειάζεται σοβαρότητα, ποινές αυστηρές και κυρίως εκπαίδευση της Αστυνομίας για να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά υποθέσεις βίας σε βάρος γυναικών πριν εξελιχθούν σε δολοφονίες.
Χρειάζεται και ξήλωμα αστυνομικών… ας μην είναι πλέον ταμπού το να βλέπει το δρόμο για το σπίτι του κάθε δημόσιος υπάλληλος που δεν κάνει σωστά τη δουλειά του.
