Επανερχόμαστε στο θέμα των μέτρων στήριξης της οικογένειας γιατί δεν πρέπει να το προσπεράσουμε χωρίς κριτική και σχολιασμό…
Κι όχι γιατί τα μέτρα αυτά πραγματικά στηρίζουν τα ζευγάρια στην απόκτηση και το μεγάλωμα παιδιών τους αλλά για τη συλλογιστική που βρίσκεται πίσω από τη λήψη τους.
Αναφέρει μεταξύ άλλων η κυβερνητική ανακοίνωση: “…Είχαμε δεσμευτεί ότι θα εξοικονομούσαμε πάνω από 100 εκατ. ευρώ από τους ελεύθερους επαγγελματίες μέσα από το νέο σύστημα φορολόγησης. Η αύξηση του επιδόματος γέννησης κατά 400 έως 1.500 ευρώ, αναλόγως του αριθμού των παιδιών, με αναδρομική ισχύ από 1/1/2023, είναι η πρώτη απόδειξη ότι από αυτές τις εξοικονομήσεις μπορούμε να στηρίξουμε παραπάνω τους νέους γονείς. Είναι μια ακόμα απάντηση της κυβέρνησης στο πρόβλημα της ακρίβειας, στο πλαίσιο μιας σειράς άλλων πρωτοβουλιών που έχουν ήδη προχωρήσει…”.
Πάρε δηλαδή από το ένα και δώσε στον άλλο, και προσέξτε… πάρε όχι από τον πλούσιο αλλά απ αυτόν που μπορείς να πάρεις.
Και μάλιστα πάρε από εκείνον που προεκλογικά είχες κάνει σημαία ότι θα του έπαιρνε ο κακός ΣΥΡΙΖΑ ενώ εσύ θα τον στήριζες.
Οι κυβερνητικές εξαγγελίες για τα νέα μέτρα δεν είναι παρά μια ομολογία πως κεντρικός στόχος της οικονομικής της πολιτικής δεν είναι η δημιουργία ενός περιβάλλοντος όπου και το φορολογικό καθεστώς της θα είναι τα κίνητρα ανάπτυξης.
Δεν είναι ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα αλλά το πώς θα εισπράξει μέσω φόρων και εισφορών από άλλους για να δώσει επιδοματάκια.
Μόνο επιδόματα και κρατικές ενισχύσεις είναι τα κίνητρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο επιχειρείν και ο τρόπος της να κρατά δέσμιες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες που αλλιώς δεν μπορούν να επιβιώσουν.
Κι αυτά με ένα καλοπληρωμένο στα ΜΜΕ περίβλημα δήθεν κοινωνικής πολιτικής, δήθεν φορολογικής αναμόρφωσης, δήθεν ανάπτυξης, δήθεν δικαιοσύνης…
Έτσι πορεύεται από την πρώτη στιγμή που έγινε κυβέρνηση η ΝΔ υπό το Μητσοτάκη και δυστυχώς σε αυτή την πολιτική κανείς δεν αντιδρά.
