Η θητεία του κ. Καραμαλάκη σηματοδότησε μία από τις περιόδους ισχυρότερης αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας των τελευταίων χρόνων, καθώς ο συνδυασμός με την υπουργία Χρυσοχοϊδη ήταν καταλυτικός…
Πολλά καλά λόγια ακούστηκαν με την ευδόκιμο αποστρατεία του Κρητικού αρχηγού της Αστυνομίας Μιχάλη Καραμαλάκη. Αρκετές ήταν, όντως, οι επιτυχίες της αστυνομίας επί των ημερών του στη δίωξη του (πραγματικού) εγκλήματος.
Ωστόσο, για να είναι δίκαιος ο απολογισμός πρέπει να είναι και τίμιος. Την ώρα του «ταμείου» λοιπόν, ας μην ξεχάσουμε και τα αρνητικά και ιδίως τις φορές που βρέθηκε στο στόχαστρο η ίδια η κοινωνία.
Η θητεία του κ. Καραμαλάκη σηματοδότησε μία από τις περιόδους ισχυρότερης αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας των τελευταίων χρόνων, καθώς ο συνδυασμός με την υπουργία Χρυσοχοϊδη ήταν καταλυτικός.
Επί των ημερών τους, εκδόθηκαν διαταγές για απαγορεύσεις συναθροίσεων άνω των δύο ατόμων, για πρώτη φορά μετά τη δικτατορία.
Οσο για τα… «μεμονωμένα» περιστατικά αστυνομικής βίας, μια πρόχειρη λίστα δείχνει τα έργα και ημέρες:
- Καταστολή στις διαδηλώσεις του 2020 για το Πολυτεχνείο (μεταξύ αυτών και η απρόκλητη βίαιη επίθεση εναντίον φοιτητριών στο Ηράκλειο).
- Ξεβράκωμα πολιτών στα Εξάρχεια και η επίθεση στο σπίτι της οικογένειας Ινδαρέ στο Κουκάκι
- Αναίτιες επιθέσεις αστυνομικών σε πολίτες στη Νέα Σμύρνη και κατόπιν σύλληψη και απόδοση κατηγοριών σε άσχετα άτομα.
- Εισβολή και βία εναντίον φοιτητών στο Αριστοτέλειο
- Και φυσικά ο ξυλοδαρμός του Βασίλη Μάγγου στον Βόλο, που κατέληξε στον θάνατό του, υπόθεση για την οποία η έρευνα μένει ακόμα στο σκοτάδι.
Και μια που λέμε για έρευνες:
Ακόμα περιμένουμε αποτελέσματα για τους δολοφόνους του Γιώργου Καραϊβάζ (συμπληρώθηκε ένας χρόνος στις 9 Απριλίου) ενώ οι προαναγγελίες Χρυσοχοϊδη για εξιχνίαση της τραγικής υπόθεσης της Μαρφίν, που χρησιμοποιήθηκε τόσο πολύ πολιτικά, μάλλον έφυγαν μαζί του όταν ο ίδιος αποχώρησε από το υπουργείο.
Και για κερασάκι ο Φουρθιώτης, που ακόμα ψάχνουμε ποιος και γιατί επέβαλε την προστασία του σαν να ήταν ο πρωθυπουργός.
Άξιοι και οι δύο.
