Για να λέμε τα σύκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη, στο Ηράκλειο επικρατούσε διαχρονικά κι επικρατεί μια «φαύλη» κατάσταση στον χώρο των κουρείων, αλλά και των κομμωτηρίων…
Έτσι, υπάρχουν για παράδειγμα οι επαγγελματίες του μεροκάματου, που χρεώνουν φθηνά τις υπηρεσίες τους. Υπάρχουν επίσης οι επαγγελματίες, που είτε έχουν συμβουλευθεί κάποιον λογιστή, είτε γνωρίζουν οικονομικά και χρεώνουν τις υπηρεσίες τους ακριβότερα μεν, αλλά στο όριο της επιβίωσης της επιχείρησης τους και ορθής διοίκησης της.
Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία βέβαια, που μάλλον την έχει δει Orlando Pita ή Rossano Fereti και χρεώνει το κούρεμα, χτένισμα, βάψιμο, σαν να ήταν γραμμάτιο για Mercedes.
Κι αυτή δυστυχώς ήταν η πικρή αλήθεια, που ίσχυε σε όλα τα επίπεδα και γίνονταν αποδεκτή από την πλειοψηφία των πελατών, οι οποίοι επέλεγαν τι υπηρεσίες ήθελαν κι ως πού μπορούσαν να πληρώσουν. Υπήρχαν κι αυτοί που ήθελαν βέβαια τα «χαϊλίκια» τύπου «Μα εμένα με κουρεύει ο Αγησίλαος (τυχαίο όνομα)» αλλά ευτυχώς ήταν λιγότεροι.
Μέσα στην ενεργειακή κρίση τώρα, ο Σύλλογος Κουρέων και Κομμωτών αντιλήφθηκε ότι αρκετές επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες κι αποφάσισε πως πρέπει να προωθηθούν αναπροσαρμογές στα κόστη των υπηρεσιών. Ως ένα βαθμό σωστό. Βέβαια, αυτό που παρατηρήθηκε σε πάρα πολλές επιχειρήσεις, ήταν αυξήσεις της τάξεως του 25% – 30% που όχι μόνο παραξένεψε τους πελάτες, αλλά και τους έστρεψε σε άλλες επιλογές.
Ασφαλώς και τα προβλήματα σε όλους τους κλάδους αναγνωρίζονται και είναι μεγάλα και υπαρκτά.
Μήπως όμως και οι κομμωτές και κουρείς θα έπρεπε να σκεφτούν πως ένας μισθωτός για παράδειγμα καλείται να αντιμετωπίσει ένα συνολικό κύμα αυξήσεων, χωρίς αυξήσεις στο εισόδημα του, προτού αναθεωρήσουν τόσο πολύ προς τα πάνω τις τιμές τους;
