Αυτή την κακή συνήθεια να μην είχαν ορισμένοι… που νομίζουν πως οι δημόσιοι χώροι είναι σαν το σπίτι τους όπου μπορούν να βρωμίζουν άνετα γιατί θα έλθει μετά η μαμά να το καθαρίσει.
Πάνε και κάθονται στα παγκάκια της παραλιακής του Ηρακλείου, με θέα την θάλασσα, με τις παρέες τους, τρώνε και πίνουν και μετά δεν κάνουν καν το κόπο να πάρουν τα αποφάγια και τα κουτάκια από τα ποτά τους να τα πετάξουν στους κοντινούς κάδους.
Τα αφήνουν εκεί σε δημόσια θέα, να έλθουν, όταν έλθουν, οι εργαζόμενοι καθαριότητας του Δήμου να τα μαζέψουν.
Μέχρι τότε μπορεί να φυσήξει λίγο παραπάνω το αεράκι να τα πάρει και να τα στολίσει στους βράχους λίγο πιο κάτω ή στις άκρες των δρόμων, αλλά για τους ανάγωγους, που τα εγκατέλειψαν για να μην διανύσουν δυο μέτρα να τα πετάξουν εκεί που έπρεπε, είναι μικρό το κακό.
Πάνω απ όλα η βολή τους… είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θα ανοίξουν το παράθυρο του αυτοκινήτου τους και θα πετάξουν στο δρόμο το χαρτί από την τυρόπιτα που έχουν φάει και το κουτί από τα τσιγάρα τους.
Είναι οι ίδιοι που θα πάνε σε μέρη με φυσικές ομορφιές και φεύγοντας θα αφήσουν να μαζέψει ο Θεός το πλαστικό μπουκάλι απ’ όπου ήπιαν το νερό τους.
Είπαμε είναι ανάγωγοι και λίγος είναι ο χαρακτηρισμός, έτσι τους έμαθαν από τα σπίτια τους κι έτσι κάνουν παντού…
