Όσο ο υπόλοιπος κόσμος ασχολείται με τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία, ένας ακόμα «οικονομικός πόλεμος» μαίνεται στην Κίνα, με ακόμα μεγαλύτερες προεκτάσεις από αυτές που «φοβάται» η Δύση…
Ήδη, περίπου 400 εκατομμύρια άνθρωποι σε 45 πόλεις της Κίνας, βρίσκονται σε καθεστώς Lockdown στο πλαίσιο της πολιτικής “Zero Covid”. Προς το παρών υπάρχει μόνο μια μικρή ανησυχία, αλλά οι διεθνείς αναλυτές ισχυρίζονται πως οι παγκόσμιες συνέπειες από τα νέα lockdown θα έχουν πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις από μια απλή αύξηση των επιτοκίων από τη Federal Reserve.
Ήδη, μόνο στη Σαγκάη, η καραντίνα έχει προκαλέσει ελλείψεις τροφίμων, δυσκολίες πρόσβασης στο σύστημα υγείας και θανατώσεις κατοικίδιων ζώων. Στο λιμάνι της πόλης επίσης, απ’ όπου διακινείται το 20% των κινέζικων φορτίων, έχουν «παγώσει» τα πάντα, ενώ τρόφιμα σαπίζουν σε κοντέινερς. Τα φορτία δε, που φθάνουν στη Σαγκάη, παραμένουν στο σημείο κατά μέσο όρο οκτώ ημέρες πριν μεταφερθούν αλλού, ενώ πάνω από το 90% των φορτηγών που στηρίζουν εξαγωγές και εισαγωγές έχουν σταματήσει να μετακινούνται.
Την ίδια ώρα, τα εργοστάσια προμηθειών της Apple και της Sony παραμένουν κλειστά, όπως κλειστό παραμένει και το Shanghai Giga Factory της Tesla που σε φυσιολογικές συνθήκες κατασκευάζει 2.000 ηλεκτρικά οχήματα την ημέρα.
Το Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ προχώρησε σε σχετική έρευνα, σύμφωνα με την οποία, το κόστος από το νέο lockdown υπολογίζεται σε 3,1% χαμένου ΑΕΠ για τη χώρα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο στόχος ανάπτυξης για 5.5%, που είναι ο λιγότερο φιλόδοξος τα τελευταία 30 χρόνια, δεν θα μπορέσει να επιτευχθεί.
Η Κίνα ασφαλώς δεν χάνει τα θετικά ποσοστά συνολικής ανάπτυξης, ωστόσο τα προβλήματα αυξάνονται ολοένα και περισσότερο, ενώ οι παράπλευρες απώλειες για την παγκόσμια οικονομία και οι αρνητικές επιπτώσεις θα φανούν σε βάθος χρόνου.
Με δεδομένη και την κατάσταση που επικρατεί στην Ευρώπη λόγω του πολέμου, η νέα πραγματικότητα φαντάζει ζοφερή, ενώ η αναγκαιότητα για άμεσες, δημιουργικές κι αποτελεσματικές λύσεις, γίνεται επιτακτική.
Το ζήτημα είναι ποιοι και πόσοι βλέπουν τη «μεγάλη εικόνα», αλλά και πόσες αντιστάσεις έχουν δημιουργηθεί μέσα σε ένα παρατεταμένο περιβάλλον κρίσης και αβεβαιότητας για να αναχαιτίσουν το όλο τσουνάμι των αρνητικών εξελίξεων.
