Εντάξει τελειώσαμε με τα πανηγύρια για την ίδρυση κέντρου ΟΟΣΑ στην Κρήτη; Ας πανηγυρίσουμε τώρα και για τις… μαθητικές επιδόσεις και την κατάντια του εκπαιδευτικού συστήματος μας!!!
Και τώρα λοιπόν που τέλειωσαν τα πανηγύρια από τα αθηναϊκά αλλά και τα τοπικά ΜΜΕ και τα σάιτς για το φοβερό γεγονός της ίδρυσης κέντρου του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης στην Κρήτη, καιρός να βρούμε κάτι άλλο για να πανηγυρίσουμε.
Καλά δεν θα γράψω για τον γενικό γραμματέα του ΟΟΣΑ, Ματίας Κόρμαν, που βρέθηκε στην Ελλάδα για το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός και επί τη ευκαιρία αμόλησε την βόμβα για την κατάργηση του Κοινωνικού Οικιακού Τιμολογίου (ΚΟΤ) στο ρεύμα για τα ευάλωτα νοικοκυριά. Τα γράφει άλλωστε και η δική μας η Διώνη και μπορείτε να τα διαβάσετε στο σχετικό: Δεκανίκι της Κυβέρνησης ο ΟΟΣΑ για την κατάργηση του Κοινωνικού Οικιακού Τιμολογίου.
Ξέρετε όμως για τι θα γράψω; Για το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται στις 5 τελευταίες χώρες όσον αφορά τις μαθητικές επιδόσεις σε ανάγνωση, μαθηματικά και επιστήμες…
Και αυτό μάλιστα το δείχνει έρευνα του ΟΟΣΑ, η οποία βέβαια στα ΜΜΕ πέρασε στα ψιλά. Γιατί, τώρα μετά και το ωραίο κλίμα το εορταστικό, που να γράφουμε για τέτοια μίζερα πράματα και να χαλάμε το κέφι που φέρνει η αυγή της νέας χρονιάς, ε;
Πέρα από την αυγή της νέας χρονιάς όμως και με βάση τα στοιχεία της έρευνας αυτής, διαπιστώνουμε πως μάλλον το πολύ-βασανισμένο από τις ορέξεις και τα πειράματα του κάθε φαντασμένου Υπουργού Παιδείας, εκπαιδευτικό μας σύστημα, οδεύει προς την… Δύση του.
Διότι πόσο ελπιδοφόρο μπορεί να είναι για τους μαθητές, για το εκπαιδευτικό σύστημα και στην τελική για την ίδια την κοινωνία, το γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται στις 5 τελευταίες χώρες όσον αφορά τις μαθητικές επιδόσεις σε ανάγνωση, μαθηματικά και επιστήμες;
Δείτε τα μαντάτα στον παρακάτω πίνακα του OECD και… πανηγυρίστε και εσείς για την κατάντια μας!!!
Για την ιστορία, όπως βλέπετε άλλωστε και στον παραπάνω πίνακα, να πούμε πως στην κορυφή της λίστας με τις καλύτερες επιδόσεις βρίσκεται η Εσθονία και ακολουθούν Καναδάς, Φινλανδία, Ιρλανδία και Κορέα.
Οπότε σκέφτομαι και εγώ ο παράξενος και μίζερος… μήπως να δούμε τι κάνουν καλύτερα αυτές οι χώρες και πως λειτουργούν τα δικά τους εκπαιδευτικά συστήματα;
Ορίστε για να βοηθήσω λίγο να θυμίσω πως πέρυσι είχαν βρεθεί εκπαιδευτικοί από το Ηράκλειο, συγκεκριμένα από το 6ο δημοτικό σχολείο, σε επιμορφωτικό σεμινάριο στο Ελσίνκι της Φινλανδίας στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Erasmus.
Δείτε και το σχετικό: Γνώρισαν από κοντά το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας
Οι εκπαιδευτικοί λοιπόν θέλοντας να μοιραστούν την εμπειρία τους μας είχαν πει ότι ήταν εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι η επιτυχία του Φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος δεν είναι καθόλου τυχαία και οφείλεται κυρίως στο ότι το κράτος της Φινλανδίας έχει αποφασίσει χρόνια τώρα να επενδύσει στην εκπαίδευση και στους εκπαιδευτικούς.
- Και στην Ελλάδα το ίδιο κάνουμε έτσι;
Μου έρχεται στην σκέψη και η πρόσφατη περίπτωση της Γαύδου με τους 2 μαθητές Γυμνασίου που το κράτος άφησε εκτός εκπαιδευτικού συστήματος, γιατί προτίμησε να φτιάξει στρατιωτικό φυλάκιο στο νησί παρά να στείλει καθηγητές να κάνουν μάθημα στα παιδιά ή να τους βρει τελοσπάντων μια άλλη εφικτή λύση χωρίς να αναγκαστεί η οικογένεια να φύγει από τον τόπο της και να ψάχνει αλλού δουλειά… Και δεν ντράπηκε να πάει εκεί και ο συντοπίτης τους, ο υποτίθεται άριστος Πρωθυπουργός των Χάρβαρντ, για το show των Θεοφανείων…
Και βέβαια θα βγουν πάλι και οι υπόλοιποι του μετώπου της αριστείας και της λογικής να μας κατηγορήσουν ότι λαϊκίζουμε και μιζεριάζουμε. Και φυσικά θα μας πουν και πουτινάκια, προδότες και πράκτορες του Ερντογάν επειδή δεν… πανηγυρίζουμε που η Κρήτη θα αποκτήσει κέντρο του ΟΟΣΑ.
Ε ναι λοιπόν σταυρώσετε μας γιατί… εμείς αντί για φανφάρες και show και κέντρα του ΟΟΣΑ θα προτιμούσαμε η Κρήτη και γενικά η Ελλάδα να είχε σχολεία όμοια με το Φινλανδικό σχολείο.
Και όχι δεν αναφέρομαι μόνο στις υλικοτεχνικές υποδομές, αλλά και στο ίδιο το Φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα. Ένα σύστημα που είναι ιδιαίτερα αποκεντρωμένο, με τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς να απολαμβάνουν μεγάλο βαθμό αυτονομίας. Εκεί κάθε εκπαιδευτικός είναι απαραίτητα κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος, επιμορφώνεται συστηματικά και χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από το κοινωνικό σύνολο και δεν αντιμετωπίζεται από την κοινωνία ως… τεμπελεχανάς που έγινε εκπαιδευτικός για να κάνει διακοπές Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι… (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και τέτοιοι εννοείται).
Αλλά βέβαια και οι ίδιοι οι μαθητές έχουν μάθει να το αγαπούν το σχολείο τους γιατί το αισθάνονται σαν το σπίτι τους και αυτό γιατί το ίδιο το σχολείο σέβεται την ελευθερία τους, τους δίνει δικαίωμα επιλογής, τους μαθαίνει πώς να μαθαίνουν και τους παροτρύνει να δρουν αυτόνομα.
Εδώ ας κάτσουμε εμείς να τσακωνόμαστε για το πόσες ώρες θρησκευτικά θα υπάρχουν στο σχολικό πρόγραμμα για τα καμάρια μας ή για το πόσες μετάνοιες και χειροφιλήματα σε παπάδες έχει κάνει η υπουργός Παιδείας μας…
