«Επαγγελματίες» αυτοδιοικητικοί που βρίσκονται στις θέσεις τους για περισσότερα από 10 χρόνια, και «επαγγελματίες» ψηφοφόροι που θα συνεχίσουν να τους εξασφαλίζουν, τόσο πολιτικά, όσο και βιοποριστικά….
Πέρα από το γεγονός ότι οι περισσότεροι υποψήφιοι δήμαρχοι στην Κρήτη εκλέχθηκαν από τον πρώτο γύρο, πολλοί εξ αυτών βρίσκονται στους δημαρχιακούς θώκους ή κατείχαν αυτοδιοικητικές θέσεις, εδώ και πολλά χρόνια, καθιστώντας τους «επαγγελματίες» στο είδος τους.
Με πρώτο σε αυτήν λίστα να βρίσκεται ο «ισόβιος» περιφερειάρχης Κρήτης, Σταύρος Αρναουτάκης, οι περισσότεροι δήμαρχοι που εκλέχθηκαν στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου, θα βρίσκονται σε τρίτη ή και τέταρτη θητεία.
Διανύοντας το 67ο έτος της ηλικίας του ο επανεκλεγείς περιφερειάρχης, Σταύρος Αρναουτάκης μάλλον αποτελεί μια σπάνια περίπτωση αυτοδιοικητικού με συνεχείς επανεκλογές και μάλιστα για τέσσερις θητείες.
Το 1990, ο 34χρονος τότε Σταύρος Αρναουτάκης εκλέγεται δήμαρχος Αρχανών, θέση στην οποία θα παραμείνει για τέσσερις θητείες και μέχρι το 2002!!!
Μετά από μια θητεία ως ευρωβουλευτής (2004-2009) το 2009 εκλέγεται βουλευτής Ηρακλείου και αναλαμβάνει καθήκοντα υφυπουργού Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.
Το 2010 θέτει υποψηφιότητα για περιφερειάρχης Κρήτης, στηριζόμενος από το ΠΑΣΟΚ, και από τότε μέχρι και, τουλάχιστον, το 2028, θα βρίσκεται σε αυτήν την θέση.
Και αναρωτιέται κανείς:
Μα τι άλλο έχει να δώσει ένας άνθρωπος, που την μισή του ζωή ασκεί αυτοδιοικητικά καθήκοντα, να προσφέρει σε αυτόν τον τόπο, που δεν έχει προσφέρει εδώ και 12 χρόνια;
Ποια έργα, ποιες αλλαγές να οραματίζεται ο 67χρονος πολιτικός που, ενδεχομένως, να του έχουν διαφύγει και γιατί να μην δώσει, επιτέλους, την θέση του σε έναν νεότερο και πιο σύγχρονων απόψεων, πολιτικό;
Πάντως, στα ίδια βήματα βαδίζουν και πολλοί δήμαρχοι στην Κρήτη, και αναρωτιέται, πάλι, κάποιος:
Μα αυτοί οι άνθρωποι δεν κάναν λάθη στις θητείες τους; Δεν είχαν παραλείψεις; Υποσχέσεις που δεν έγιναν πράξη;
Τι άλλο θα μπορούσαν να προσφέρουν άνθρωποι που βρόσκονται σε αυτές τις θέσεις για περισσότερα από 10 χρόνια και τουλάχιστον τρεις θητείες;
Μεγάλο παράδειγμα ο επανεκλεγείς δήμαρχος Ρεθύμνου, Γιώργος Μαρινάκης, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος υπηρετεί την Αυτοδιοίκηση από το 1998 και είναι δήμαρχος Ρεθύμνου από το 2007.
Ανάλογη περίπτωση και του δημάρχου Ανωγείων, Σωκράτη Κεφαλογιάννη, ο οποίος επανεξελέγη από τον πρώτο γύρο. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, έχει διατελέσει δήμαρχος από το 2007-2014 και από το 2019 και έπειτα.
Μένοντας στην Π.Ε. Ρεθύμνου, ο επανεκλεγείς δήμαρχος Αγίου Βασιλείου, Γιάννης Ταταράκης, στέλεχος της ΝΔ, είναι δήμαρχος από το 2014, ενώ είχε διατελέσει και δήμαρχος του πρώην Δήμου Λάμπης, από το 2003 μέχρι το 2010.
Όσον αφορά τον δήμαρχο Αμαρίου, Παντελή Μουρτζανό, βρίσκεται και αυτός στον δημαρχιακό θώκο από το 2014.
Ίδια είναι η εικόνα και στους δήμους της Π.Ε. Χανίων. Εκτός των δήμων Χανίων και Γαύδου όπου επανεκλέχθηκαν δήμαρχοι μόλις για δεύτερη φορά, στους υπόλοιπους δήμους, οι δήμαρχοι που εκλέχθηκαν έχουν χρόνια στις αυτοδιοικητικές θέσεις.
Στον Δήμο Πλατανιά, ο Γιάννης Μαλανδράκης εκλέγεται ανελλιπώς από το 2011, ενώ στον Δήμο Σελίνου-Καντάνου ο Αντώνιος Περράκης εκλέγεται επίσης από το 2011. Από το 2014 εκλέγεται και ο Χαράλαμπος Κουκιανάκης στον Δήμο Αποκορώνου.
Στον Δήμο Κισσάμου, εκλέχθηκε δήμαρχος ο Γεώργιος Μυλωνάκης, ο οποίος είχε διατελέσσει δήμαρχος από το 2011-2014 και από το 2019 και έπειτα.
Τέλος στον Δήμο Σφακίων εκλέχθηκε δήμαρχος ο Γιάννης Ζερβός ο οποίος είχε βρεθεί σε αυτήν την θέση το 2015-2019.
Όσον αφορά την Π.Ε. Ηρακλείου, εκεί έχουμε τον Μανώλη Κοκοσάλη, ο οποίος επανεκλέγεται στον Δήμο Αρχανών-Αστερουσίων από το 2014 ενώ πριν, είχε βρεθεί στη θέση του αντινομάρχη, από το 2005 έως το 2009.
Επίσης στον Δήμο Φαιστού, ο Γρηγόρης Νικολιδάκης μπορεί να εκλέχθηκε μόλις για δεύτερη συνεχόμενη θητεία, ωστόσο κατέχει θέσεις αντιδημάρχου σε διάφορες χρονικές εποχές στον πρώην Δήμο Μοιρών, από το 2002.
Και άντε, κάποιος μπορεί να πει ότι αυτοί «κάνουν τη δουλειά» τους.
Οι ψηφοφόροι όμως τα βρίσκουν όλα καλά;
Δεν έχουν προβλήματα στον τόπο τους που επί χρόνια δεν έχουν λυθεί; Δεν έχουν την ανάγκη να φέρουν νέους ανθρώπους (και σε ηλικία και σε απόψεις) στους τόπους τους;
Έξω από κόμματα και ιδεολογίες όμως, καθώς πολλοί εξ αυτών υπήρξαν στελέχη κομμάτων, ωστόσο σταδιακά, και σε συνδυασμό με την πολιτική (και όχι μόνο) κρίση από το 2009 και μετά, «αποτίναξαν» το κομματικό μανδύα, εκλεγόμενοι τα τελευταία χρόνια ως «ανεξάρτητοι».
Δεν ξέρω αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν πάρει «επαγγελματικά» τον ρόλο τους, το μόνο σίγουρο είναι ότι οι «επαγγελματίες» ψηφοφόροι θα συνεχίσουν να τους εξασφαλίζουν, τόσο πολιτικά, όσο και βιοποριστικά.
Γιατί;
Γιατί είναι ο υποψήφιος ξάδερφος, θείος, ανιψιός, είναι το βάρος των ψήφων κάθε οικογένειας, που πάντα μετριέται αλλιώς όταν έχουμε εκλογές.
- Είναι το «να έχουμε κάποιον δικό μας στα πράματα».
- Είναι το να «στηρίξουμε αυτόν που στηρίζει το κόμμα» ή «αυτόν που μας εξυπηρέτησε».
Δεν θέλουμε να αλλάξουμε την νοοτροπία μας.
Μας βολεύει και μας εξυπηρετεί αυτό το «αλισβερίσι» και όταν έρχονται εκλογές, πάντα γινόμαστε «επαγγελματίες»…
