Στην κρητική ύπαιθρο μπορεί να συναντήσει κανείς υπέροχα, γραφικά, χωριά…
Η αμφιθεατρική τους εικόνα, με τα στενά δρομάκια, τα πετρόκτιστα σπίτια και τις λουλουδιασμένες αυλές κάνουν τον επισκέπτη να νιώσει θαυμασμό και όλη αυτή τη ζεστασιά που αποπέμπουν.
Και μετά σηκώνει το κεφάλι ψηλά και βλέπει το απόλυτο χάος.
Καλώδια της ΔΕΗ κρέμονται, από δεξιά, από αριστερά, άλλα πιο ψηλά, άλλα πιο χαμηλά, άλλα διασταυρώνονται κι άλλα κινούνται παράλληλα το ένα με το άλλο λες και ανταγωνίζονται ποιο θα φθάσει πιο μακριά και θα καλύψει περισσότερα κτίσματα με τη μαυρίλα του.
Και μετά το μάτι πέφτει στους αντιαισθητικούς ξύλινους καφέ στύλους, που παραμονεύουν σε κάθε γωνιά λες κι είναι έτοιμοι να σου κλείσουν το δρόμο.
Αν μάλιστα κανείς επιχειρήσει να θαυμάσει από ψηλά την ομορφιά αυτών των χωριών τότε σύρματα και στύλοι γίνονται ένα πραγματικό εμπόδιο.
Οι εικόνες που παραθέτουμε από την Άνω Βιάννο είναι μόνο ενδεικτικές αυτού που περιγράφουμε και βέβαια η θλίψη όταν συγκρίνουμε τα δικά μας χωριά μ’ εκείνα του εξωτερικού στο κομμάτι αυτό γιγαντώνεται.
Εκεί λες και το ρεύμα έρχεται από το πουθενά αφού πέρα από πρακτικοί (το εναέριο καλώδιο παθαίνει ζημιές ευκολότερα) οι φορείς που τους το προσφέρουν έχουν και καλαισθησία.
Εδώ η λέξη αυτή είναι άγνωστη στη δική μας ΔΕΗ και βέβαια δεν φροντίζουν και οι τοπικές αρχές έστω να την αλλάξουν, με υπογειοποιήσεις
