Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το κείμενο απάντησης της ΝΟΔΕ Ηρακλείου, σε σχέση με την επίσκεψη Τσίπρα στο Ηράκλειο…
Το πόσο σωστή ή λάθος είναι η συνολική τοποθέτηση της τοπικής ΝΟΔΕ είναι ένα θέμα που κρίνεται πολιτικά κι ανάλογα με το ποια σκοπιά αντιμετωπίζει τα πράγματα ο καθένας. Όμως στο κείμενο της ΝΟΔΕ φαίνεται ότι κάποιες φορές, λίγο οι καταστάσεις ξεφεύγουν κι ίσως επιλεκτικά, ξεχνιούνται δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού.
Ας το δούμε λίγο πιο ενδοσκοπικά το θέμα.
Τι είπε ο Αλέξης Τσίπρας από το Ηράκλειο που προκάλεσε μεταξύ άλλων, την οργή της Νέας Δημοκρατίας;
«Οι τρομακτικές αυξήσεις στα τιμολόγια της ενέργειας έχουν φέρει σε απόγνωση νοικοκυριά κι επιχειρήσεις σε συνδυασμό με τις αυξημένες τιμές στα καύσιμα, στα βασικά είδη διατροφής αλλά και τα ενοίκια. Αυτή η απόγνωση μετατρέπεται σε απελπισία. Η κοινωνία πληρώνει τα σπασμένα της κυβέρνησης Μητσοτάκη που δείχνει ανοχή στα Καρτέλ αισχροκέρδειας ενώ προχώρησε και με πολύ βίαιο τρόπο στην απολιγνιτοποίηση της χώρας. Η χώρα χρειάζεται ένα σχέδιο έκτακτης ενίσχυσης της κοινωνίας».
Τι έλεγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις 25 Μαρτίου στη συζήτηση για την ενέργεια στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο;
«Πρέπει να στείλουμε μήνυμα σε όσους σπεκουλάρουν και έχουν κάνει περιουσίες».
Και τι έλεγε ακόμα στις 29 Μαρτίου στο Forum του Οικονομικού Ταχυδρόμου;
«Είναι κρίση πρωτίστως εισαγόμενη αλλά πρέπει να αντιμετωπιστεί και με εθνικούς όρους. Πρέπει να αντιμετωπιστεί με παρεμβάσεις στη χονδρική αγορά και τις τιμές». Κι ακόμα έλεγε «είμαστε χώρα που ακόμα έχει χαμηλούς μισθούς… θέλουμε να στηρίξουμε την εγχώρια παραγωγή».
Πόσο πολύ λοιπόν διαφέρουν αυτές οι δύο προσεγγίσεις; Απλά ο πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης λέει: «η κυβέρνηση δεν έχει λύσει το x πρόβλημα» και ο πρωθυπουργός απαντά «αναγνωρίζουμε ότι δεν έχουμε λύσει το x πρόβλημα, αλλά προσπαθούμε να το λύσουμε».
Βέβαια, καλύτερο όλων θα ήταν αν οι δύο πολιτικοί αρχηγοί και οι θιασώτες τους, αντί να αναζητούν εκατέρωθεν ευθύνες, ν’ αναζητούσαν από κοινού αυτό το σχέδιο για την ενίσχυση της κοινωνίας και να περνούσαν τελικά σε μια αναπτυξιακή προοπτική παραγωγής κι όχι σε μια επιδοματική πολιτική τέλματος.
