Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να μειωθεί η ισχύς της ΝΔ στο κοινοβούλιο που θα προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου…
Ένας είναι η απευθείας μετακίνηση ψηφοφόρων από την ΝΔ προς άλλα κόμματα -που θα μπούν στη Βουλή- και κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ή το ΠΑΣΟΚ, αν έρθει 2ο και όχι 3ο (πράγμα όχι πολύ πιθανόν με τα σημερινά δεδομένα).
Με δυό λόγια η ύπαρξη μιας δυνατής αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελεί μια από τις βασικές προϋποθέσεις για μια σχετική ισορροπία του πολιτικού συστήματος.
Είναι φανερό πως δεν αναφέρομαι στην ουσία της αντιπολίτευσης που μπορεί να ασκήσει (?) ο ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο το ΠΑΣΟΚ, αλλά στην δυνατότητα τους να διεκδικήσουν την κυβερνητική εξουσία και αυτό εξαρτάται από τους αριθμούς, από την απόσταση δηλαδή που θα τα χωρίζει από την πρώτη ΝΔ.
Ένας άλλος τρόπος να περιοριστεί η δύναμη της δεξιάς, η πρωτιά θεωρείται βέβαιη με τα σημερινά αριθμητικά δεδομένα, είναι η είσοδος στη Βουλή όσο το δυνατόν περισσότερων μικρών κομμάτων, π.χ. των 3 που για λίγες ψήφους δεν ξεπέρασαν το όριο του 3%. Μια οκτακομματική βουλή θα ανέβαζε τον πήχη της μονοκομματικής αυτοδυναμίας σε κάτι λίγο πάνω από το 40%. Προσέξτε μια ενίσχυση των 3 σημαίνει και ταυτόχρονη μείωση του ποσοστού των εκτός βουλής κομμάτων που είναι και ο κρίσιμος παράγοντας στη διαμόρφωση του ορίου της αυτοδυναμίας.
Με πεντακομματική Βουλή το όριο αυτό υπολογίζεται γύρω στο 37,5%, με εξακομματική στο 38,4%, 7 κόμματα στο κοινοβούλιο το όριο πάει στο 39,3% και με οκτώ στο 40,2%.
Και μια μικρή συμβουλή: δεν ωφελεί να εξαπολύουμε κατηγορίες σε ομάδες της κοινωνίας γιατί ψήφισαν ΝΔ.
Έτσι ψηφίζει εδώ και πολλές δεκαετίες ένα μεγάλο κομμάτι της, γι’ αυτό χρεοκοπήσαμε και πολλοί νομίζουν πως αυτό συνέβηκε το 2015, γι’ αυτό όσοι νόμιζαν πως μπορούσαν υπογράψουν 3ο μνημόνιο και ούτε γάτα ούτε ζημιά, απλά γελάστηκαν. Και έτσι όλα αυτά, μαζί με πολλά άλλα, διαμορφώνουν το σημερινό κομματικό τοπίο, το ζοφερό, όμως για πολλούς, λίγο πολύ, αναμενόμενο.
Μια καλά “διαβασμένη” ηγεσία θα είχε κάνει τους σχεδιασμούς της πάνω σε αυτά τα δεδομένα, θα είχε αποφύγει την παγίδα της “απλής αναλογικής”, που από νωρίς φάνηκε πως δεν περπατούσε καθώς κανείς από τους φερόμενους ως συμμάχους σου δεν αποδεχόταν αυτόν το ρόλο, θα έπρεπε να είχε χαράξει μια αυτόνομη εκλογική τακτική χωρίς μισόλογα και θολές τοποθετήσεις…
