Το «καλό ΠΑΣΟΚ» προστάτευε την πρώτη κατοικία, ενώ ο κακός ΣΥΡΙΖΑ και η κακή Νέα Δημοκρατία επιδίδονται σε μια προσπάθεια καταστροφής των μικρών και των μεσαίων. Μάλλον νομίζουν ή ότι είμαστε χαζοί ή ότι δεν ξέρουμε να διαβάζουμε…
Το τελευταίο διάστημα, αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, έχουν βγει σε κανάλια, ραδιόφωνα και διάφορα Μέσα να τονίσουν πως το «καλό ΠΑΣΟΚ» προστάτευε την πρώτη κατοικία, ενώ ο κακός ΣΥΡΙΖΑ και η κακή Νέα Δημοκρατία επιδίδονται σε μια προσπάθεια καταστροφής των μικρών και των μεσαίων.
Είναι όμως έτσι; Διότι ο νόμος 3869 / 2010 τον οποίο και επικαλούνται άλλα λέει. Κι ας αρχίσουμε από το βασικό: παράγραφος 9 για την προστασία της πρώτης κατοικίας.
«Για τον προσδιορισμό της περιόδου τοκοχρεολυτικής εξόφλησης της οριζόμενης συνολικής οφειλής λαμβάνεται υπόψη η διάρκεια των συμβάσεων δυνάμει των οποίων χορηγήθηκαν πιστώσεις στον οφειλέτη. Η περίοδος πάντως αυτή δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 20 έτη. Η μη τήρηση από τον οφειλέτη των υποχρεώσεων που επιβάλλονται κατ’ εφαρμογή της παραγράφου αυτής επιτρέπει στον πιστωτή να κινήσει διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης κατά του οφειλέτη και της μοναδικής κατοικίας του».
Η πρώτη κατοικία λοιπόν προστατεύεται εφόσον ο οφειλέτης έχει να πληρώνει. Γιατί αν δεν έχει, ο πιστωτής μπορεί να την πάρει ΚΑΙ αυτή. Τίποτα λοιπόν διαφορετικό από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία. Οι διαφορές μετριούνται στις … λεπτομέρειες.
Θέλετε να το πάμε και λίγο παρακάτω …; Να το πάμε. Άρθρο 8.
«Σε περίπτωση που κατά τη διάρκεια της περιόδου ρύθμισης περιέλθουν στον οφειλέτη περιουσιακά στοιχεία αιτία θανάτου, ο οφειλέτης υποχρεούται να διαθέσει για την ικανοποίηση των πιστωτών το ήμισυ της αξίας αυτών».
Άρα τη μισή περιουσία από αυτή που κληρονομεί τη χαρίζει στην τράπεζα.
Θέλετε να το πάμε ακόμα παρακάτω; Να το πάμε. Ακόμα και για την προστασία της πρώτης κατοικίας αυτής κάθε αυτής τι προβλέπεται;
Ειδικά για την πρώτη κατοικία, ο οφειλέτης μπορεί να υποβάλλει στο δικαστήριο πρόταση εκκαθάρισης ζητώντας να εξαιρεθεί από την εκποίηση βεβαρυμμένο ή μη με εμπράγματη ασφάλεια ακίνητο, που χρησιμεύει ως κύρια κατοικία του, εφόσον τούτο δεν υπερβαίνει το προβλεπόμενο από τις ισχύουσες διατάξεις όριο αφορολόγητης απόκτησης πρώτης κατοικίας προσαυξημένο κατά 50 %.
Στην περίπτωση αυτή το δικαστήριο ρυθμίζει την ικανοποίηση απαιτήσεων των πιστωτών μέχρι συνολικό ποσό που ανέρχεται στο 85 % της εμπορικής αξίας του ακινήτου της κύριας κατοικίας, όπως αυτή αποτιμάται από το δικαστήριο.
Δεν του παίρνουν δηλαδή το σπίτι, εφόσον έχει να πληρώνει για είκοσι χρόνια, αλλά μπορούν να του ζητήσουν σε χρήμα έως το 85% της αξίας του σπιτιού. Αυτό δηλαδή που ενδιαφέρει τις τράπεζες: το χρήμα!
Και μια λεπτομέρεια έτσι για κερασάκι που περιγράφεται στο άρθρο 8:
«Αν τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη δεν είναι επαρκή, το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τα πάσης φύσεως εισοδήματα του, ιδίως εκείνα από την προσωπική του εργασία, τη δυνατότητα συνεισφοράς του συζύγου και σταθμίζοντας αυτά με τις βιοτικές ανάγκες του ιδίου και των προστατευόμενων μελών της οικογένειας του, τον υποχρεώνει να καταβάλει μηνιαίως και για χρονικό διάστημα τεσσάρων ετών ορισμένο ποσό για ικανοποίηση των πιστωτών του συμμέτρως διανεμόμενο».
Δηλαδή, αφού του τα πάρει όλα, εκτός από την πρώτη κατοικία σε πρώτη φάση, του ζητά όλα τα υπόλοιπα σε χρήμα σε διάστημα τεσσάρων ετών.
Κοινώς… ο νόμος Κατσέλη προέβλεπε ότι μπορεί η τράπεζα να σου τα πάρει όλα όσα έχεις.
Αν δεν έχεις μπορεί να στα πάρει σε χρήμα (εννοείται ότι όλα αυτά τα χρόνια είσαι υποχρεωμένος να δουλεύεις) κι αν γίνει καμία στραβή και ζοριστείς, σου παίρνει και την πρώτη κατοικία. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο «πανηγυρίζουν» γι’ αυτό το νόμο στο ΠΑΣΟΚ.
Μάλλον νομίζουν ή ότι είμαστε χαζοί ή ότι δεν ξέρουμε να διαβάζουμε…
