«Πρωτοπόρο στα εργασιακά δικαιώματα» το Κατάρ έλεγε και ο Μαργαρίτης Σχοινάς, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Προώθηση του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής. Σύμπτωση;
Την ίδια “προπαγάνδα”, με αυτή που ακολούθησε και η ευρωβουλευτής Εύα Καϊλή, υπέρ του Κατάρ στο θέμα των εργασιακών δικαιωμάτων και της εργατικής νομοθεσίας του αραβικού κράτους φαίνεται πως είχε ακολουθήσει και ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Προώθηση του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής, Μαργαρίτης Σχοινάς.
Αλήθεια τώρα, τι σχέση μπορεί να έχει ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής, “ντελάλης” του οποίου είναι ο κ. Σχοινάς, με τους χιλιάδες νεκρούς εργάτες που άφησαν τα κοκκαλάκια τους στα θεμέλια των έργων για το πιο αιματοβαμμένο μουντιάλ στην ιστορία, αυτό του Κατάρ; Ξέρει κανείς να μας εξηγήσει;
Κι όμως ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είχε μάλλον το θράσος να δηλώσει στην ΕΡΤ:
«Το Κατάρ έχει κάνει μια μεγάλη προσπάθεια για το Παγκόσμιο Κύπελλο, έχει αναμορφώσει την εργατική του νομοθεσία, έχει σαφέστατα κάνει τομές σε πράγματα που είναι αδιανόητα για χώρες της περιοχής».
Ο Γιώργος Τσίπρας σχολιάζοντας μάλιστα αυτές τις δηλώσεις του κ. Μαργαρίτη Σχοινά γράφει στο twitter:
«Πρωτοπόρο στα εργασιακά δικαιώματα» το Κατάρ με τους 6 χιλιάδες νεκρούς εργάτες. Πανομοιότυπες τοποθετήσεις Εύας Καϊλή και Μαργαρίτη Σχοινά. Μπα, σύμπτωση θα είναι…»
Ωστόσο, ο σύμβουλος επικοινωνίας του κ. Μαργαρίτη Σχοινά, κ. Βαγγέλης Δεμίρης, απαντάει με tweet του ότι ο Αντιπρόεδρος αναφερόταν στα στοιχεία που έδωσε ο ΟΗΕ/ILO, παραθέτοντας τα σχετικά στοιχεία. Δείτε το σχετικό tweet – απάντηση στην συνέχεια…
Να θυμίσουμε, αν και τώρα μάλλον περιττό είναι ίσως, ότι και η Εύα Καϊλή είχε προβεί σε αντίστοιχους… διθυράμβους υπέρ του Κατάρ και του… πόσο έχει υποτίθεται βελτιώσει την εργατική νομοθεσία του.
Το εντυπωσιακό είναι όμως πως κανένας από τους δυο δεν είπε την παραμικρή κουβέντα για τους εργάτες που έχασαν τη ζωή τους. Και δεν μιλάμε για 1-2 ή 10 εργάτες, αλλά για μερικές χιλιάδες.
Και δεν βρήκαν ούτε η Εύα, ούτε και ο Μαργαρίτης μια λέξη να πουν, έτσι για τα μάτια του κόσμου βρε παιδί μου.
Όσο καλόπιστος τώρα και να είναι κάποιος είναι δυνατόν να μην προβληματιστεί αρκετά απ’ όλα αυτά;
Και με όλα αυτά μετά επίσης πως να πειστεί ο κάθε πολίτης, ο κάθε ψηφοφόρος ότι όλοι όσοι εμπλέκονται με τον έναν ή άλλο τρόπο με την πολιτική δεν είναι το ίδιο… “λαμόγια”;
Η εμπιστοσύνη των πολιτών βεβαίως και έχει χαθεί απέναντι στους πολιτικούς, αλλά τώρα πια και η ζημιά που γίνεται στην πολιτική γενικότερα δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί επίσης να αναστραφεί.
Μάλλον που τελικά σωσμός δεν υπάρχει… και το χειρότερο είναι ότι πλέον περισσότεροι παίζει να είναι οι πολίτες που θα σκέφτονται “μωρέ να μην ήμουν και γω στην θέση της Καϊλή με τα 600.000 στην τσέπη;” παρά τους πολίτες που θα λένε… να φτάσει η δικαιοσύνη μέχρι το κόκκαλο ή να ζητούν πολιτική κάθαρση… και άλλα τέτοια… “ρομαντικά” και “ιδεοληπτικά”…
Αυτή η… “λαμογιά” πλέον πρέπει να έχει ποτίσει στο dna μας και δύσκολα αυτό θα μπορέσουμε να το αποβάλλουμε. Φαίνεται άλλωστε, και από τις πολιτικές επιλογές, πως δεν υπάρχει και η αντίστοιχη διάθεση των πολιτών για κάτι τέτοιο…
