Πολλές φορές, οι πιο ωραίες συζητήσεις γίνονται στο δρόμο. Ή τουλάχιστον μεταξύ δρόμου και μπαλκονόπορτας, όπως συνέβη στη δική μου περίπτωση σήμερα.
– Ε…. Γιάννη! Καλημέρα! Μα δε μου λες… 40 ευρώ το μήνα δίνουνε για τη βενζίνα ή το τρίμηνο; Ρώτησε με λίγη απορία και περισσότερο θυμό ο γείτονας.
– Το τρίμηνο Γιώργο. Το τρίμηνο. Απάντησα με βεβαιότητα εγώ.
– Ε μα πήγαινε να τους το πεις στο καφενείο γιατί από ντα δα ψάχνουνε τα κουπόνια για να σωθούνε! Μα μου φαίνεται πως ότι είναι η Βουλή είμαστε κι εμείς! Συνέχισε πλέον, φανερά εκνευρισμένος και πλήρως απογοητευμένος.
Λυπήθηκα. Λυπήθηκα πραγματικά γιατί πίστευα πως όσα μου έλεγε ήταν μόνο δικές μου σκέψεις κι ότι υπάρχει μια χαραμάδα στην ελπίδα. Όμως δυστυχώς δεν φαίνεται να υπάρχει, ούτε … ρόζος. Η κυβέρνηση πουλάει άμμο στους Βεδουίνους και πάγο στους Εσκιμώους κι ο λαός σκοτώνεται ποιος θα προαγοράσει.
Γύρισα το μυαλό μου πίσω. Όταν μαθαίναμε σύγχρονη πολιτική ιστορία και γαλλικές αναλύσεις για τη μεταμοντέρνα κατάσταση.
Σε περιόδους που το να διαβάσεις μια ομιλία του Ανδρέα Παπανδρέου ή του Κωνσταντίνου Καραμανλή θα σε έκανε πλουσιότερο πνευματικά και περισσότερο οξυδερκή πολιτικά. Αντίστοιχα σήμερα όμως, μια ομιλία Μητσοτάκη ή Τσίπρα, το πολύ πολύ να μοιραστεί σε κάποιο γήπεδο για να φωτίσει λίγο τα μυαλά των οργισμένων Ορκ που λέγονται οπαδοί (όχι φίλαθλοι, υπάρχει τεράστια διαφορά). Κι αυτό με πολλούς αστερίσκους. Ίσως κάποιοι δεν γνωρίζουν καν ανάγνωση…
Αυτό είναι λοιπόν. Μια νεομετανεοτερική εποχή σε μια νεομεταμοντέρνα κατάσταση, που οι βιομηχανικές επαναστάσεις, έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους και η ιστορία αρχίζει ξανά από την αρχή. Στην εποχή του λίθου. Εκεί κοντά βρισκόμαστε. Προς το παρών είμαστε στη φάση του απόλυτου διχασμού, που το 40% περίπου των Ελλήνων θεωρεί πως μια πολεμική εισβολή στην Ουκρανία είναι προς τη σωστή κατεύθυνση! Πολύ σύντομα θα καίμε στις πλατείες τις μάγισσες κι ως που να ανοιγοκλείσουν τα βλέφαρα μερικές φορές, έχουμε βάλει πλώρη για το επόμενο ταξίδι στο βορά, λίγο πριν κλειστούμε σε σπηλιές φοβούμενοι τα άγρια θηρία.
Στο μεταξύ, τα δικά μας «θηρία» με κοστούμια και ιταλικά μπουφάν των 12.000 ευρώ, γνωρίζουν ότι οι δυνατότητες τους δεν ξεπερνούν εκείνες των μονόφθαλμων. Είναι όμως υπεραρκετές για να επιβληθούν στον τυφλό πια, νεομετανεοτερικό όχλο.
