Η μεγαλύτερη… «αντιπολίτευση» στους πρυτάνεις ήταν, είναι και θα είναι οι φοιτητές τους. Έτσι πρέπει. Τα δικαιώματα και η ελευθερία στην έκφραση δεν χαρίστηκαν ποτέ.
Δείτε το παράδειγμα με τους ερευνητές που μένουν απλήρωτοι, δείτε όλα τα προβλήματα των ελληνικών ΑΕΙ (και στην Κρήτη φυσικά). Και για πολλά έχουν ακόμα να… τσακωθούν μεταξύ τους. Και καλά θα κάνουν.
Όμως εδώ χρειάζεται ένα μπράβο. Γιατί όταν η περίσταση σε καλεί να βρεθείς στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» (για να το πω με όρους που αρέσουν στον Κ. Μητσοτάκη) τότε κάνεις το καθήκον σου…
Η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Κρήτης, με επικεφαλής τον Γιώργο Κοντάκη, σε αυτή την περίσταση κάνει το σωστό. Στέκεται δίπλα στους φοιτητές και καταδικάζει τις κυβερνητικές επιλογές.
Ίσως στην πιο σαφή τοποθέτηση από όλα τα πανεπιστήμια της χώρας το Πανεπιστήμιο Κρήτης μιλά για την προάσπιση της σωματικής ακεραιότητας των φοιτητών, μιλά για αυτούς που προσπαθούν να καλλιεργήσουν την εικόνα των πανεπιστημίων ως κέντρων ανομίας, μιλά ξεκάθαρα εναντίον της πανεπιστημιακής αστυνομίας. «Θα προκαλέσει και δε θα λύσει προβλήματα» λέει.
Εκτός από καθηγητής καλό είναι να είσαι δάσκαλος, χρήσιμος στην κοινωνία και αυστηρός προς την εξουσία.
Υπάρχουν αυτοί οι δάσκαλοι λοιπόν, υπάρχει και ο πρύτανης του ΑΠΘ που καλεί ο ίδιος την αστυνομία.
Μην πάτε μακριά, υπάρχει και ο προηγούμενος πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης, ο κ. Ζώρας, που ειρωνευόταν τους φοιτητές όταν διαμαρτύρονταν και τους έλεγε να βάλουν υποψηφιότητα για… πρωθυπουργοί.
Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες….
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Πρυτανείας του ΠΚ:
Η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Κρήτης εκφράζει τον έντονο προβληματισμό της για τα πρόσφατα φαινόμενα βίας σε πανεπιστημιακούς χώρους.
Η εσκεμμένη και συστηματική απαξίωση των Ελληνικών Πανεπιστημίων είτε προβάλλοντάς τα ως κέντρα ανομίας είτε καλλιεργώντας καθημερινές σκηνές τυφλής βίας, προκαλεί ανεπανόρθωτη βλάβη στη λειτουργία των Ιδρυμάτων και αποτελεί τροχοπέδη στην εκπλήρωση του σκοπού τους.
Οι φοιτητές/τριες μας αποτελούν το κύριο συστατικό της Ακαδημαϊκής κοινότητας και μας ανησυχεί ιδιαίτερα η απειλή της σωματικής ακεραιότητας τους (όπως και κάθε άλλου μέλους του Πανεπιστημίου).
Τα Πανεπιστήμια είναι χώροι ελεύθερης διακίνησης ιδεών, παραγωγής γνώσης, αριστείας και καλλιέργειας ακαδημαϊκού και δημοκρατικού ήθους. Δεν είναι χώροι σύγκρουσης ιδεοληπτικών πολιτικών.
Η λεγόμενη «Πανεπιστημιακή Αστυνομία» θα προκαλέσει και δε θα λύσει προβλήματα.
