Πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι έως το 2050 στις θάλασσες θα υπάρχουν περισσότερα πλαστικά από ότι ψάρια, εμείς τι κάνουμε για αυτό; Δράση παράκτιου – υποθαλάσσιου καθαρισμού στην Κρήτη θα παίξει και στο CNN!!!
Επάνω στη γη, η ξηρά και η θάλασσα κατανέμονται ανομοιόμορφα. Από τα 510.101.000 τ.χμ. της επιφάνειάς της, ποσοστό 73% καταλαμβάνεται από τους ωκεανούς και τις θάλασσες και μόλις το 27% από τις ηπείρους. Η παρουσία και η παρεμβολή του ανθρώπινου είδους ανά τους αιώνες πάνω στη γη, άλλοτε έχοντας θετικό αντίκτυπο και άλλοτε (τις περισσότερες φορές) δραματικές επιπτώσεις, είναι δεδομένη.
Καλώς η κακώς τα υδάτινα οικοσυστήματα και κυρίως οι θάλασσες, καθώς καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος αυτών, αποτελούσαν τον μεγαλύτερο φυσικό σκουπιδότοπο. Οι άνεμοι, τα ρεύματα, τα όλο και περισσότερα απορρίμματα, η εκούσια ή ακούσια αδιαφορία των ανθρώπων, είναι μερικοί από τους παράγοντες που συντέλεσαν στο να έχουμε φτάσει πλέον στην ώρα μηδέν.
Το μεγάλο πρόβλημα ακούει στο όνομα πλαστικό. Ένα υλικό με διαφορετικές μορφές, μεγέθη και διαφορετικές προσμίξεις, τόσο επιβλαβές και που δυστυχώς απαντάται παντού! Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην αντιμετώπιση της ρύπανσης των υδάτων από τα πλαστικά αποτελούν τα ονομαζόμενα “μικροπλαστικά”.
Τα μικροπλαστικά είναι πλαστικά διαμέτρου μικρότερης των 5mm ενώ χωρίζονται σε «πρωτογενή» (όσα κατασκευάζονται σε αυτό το μέγεθος εξ αρχής π.χ. οδοντόκρεμες, κρέμες κ.α.) και «δευτερογενή» (όσα προέρχονται από τη διάσπαση μεγαλύτερων πλαστικών).
Και στις δυο περιπτώσεις τα μικροπλαστικά (και τα πλαστικά γενικότερα) ως παράγωγα του πετρελαίου με αρκετές χημικές προσμίξεις, έχουν επιπτώσεις στον άνθρωπο που αποτελεί τον τελικό αποδέκτη μέσω της τροφικής αλυσίδας, καταναλώνοντας θαλάσσιους οργανισμούς που έχουν ήδη καταναλώσει μικροπλαστικά, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο που δεν κλείνει ποτέ.
Μια πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι έως το 2050 στις θάλασσες θα υπάρχουν περισσότερα πλαστικά από ότι ψάρια. Ναι καλά διαβάσατε. Στην Ελλάδα τα πλαστικά απορρίμματα που καταλήγουν στα υδάτινα οικοσυστήματα ξεπερνούν το 50% των συνολικών απορριμμάτων.
Υπολογίζεται ότι έως και 12,7 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού καταλήγουν κάθε χρόνο στους ωκεανούς, που έχουν ως ακόλουθο σήμερα να περιφέρονται περισσότεροι από 150 εκατομμύρια τόνοι στις θάλασσες μας.
Τα προβλήματα αρκετά και σύνθετα. Από το προαναφερθέν παράδειγμα, του πως επηρεάζει άμεσα τον άνθρωπο και τη δημόσια υγεία μέσω της τροφικής αλυσίδας, μέχρι και οικονομικά. Το εκτιμώμενο κόστος των θαλάσσιων απορριμμάτων κυμαίνεται μεταξύ 259 και 695 εκατομμυρίων ευρώ, κυρίως στον νευραλγικό τομέα του τουρισμού και της αλιείας.
Πλέον τόσο θεσμικά (αρχίζει να νομοθετείται η κατάργηση των πλαστικών μίας χρήσης των οποίων υπάρχουν διαθέσιμα υποκατάστατα), όσο και μέσω αρκετών δράσεων για την καταπολέμηση αλλά και την εκπαίδευση των πολιτών για το μείζον αυτό ζήτημα από οργανώσεις και φορείς γίνονται βήματα μπροστά τα οποία καλούμαστε και πρέπει να ακολουθήσουμε.
Πρόσφατο παράδειγμα ο παράκτιος και υποθαλάσσιος καθαρισμός της περιοχής του Παγκρητίου σταδίου που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο στο νησί μας και οργανώθηκε από το NHSA, με τη συμμετοχή του Δήμου Ηρακλείου, της iSea, του Eco Diving Center, της Ethelon, της Hellenic Initiative και άλλων φορέων, δράση η οποία βιντεοσκοπήθηκε και το παράδειγμα της θα προβληθεί μέχρι και στο CNN.
Φορείς όπως η iSea με το πρόγραμμα #zeroplastic καταδυτικά κέντρα, πραγματοποιεί από ενημερώσεις των επισκεπτών των καταδυτικών κέντρων για τα πλαστικά και τα μικροπλαστικά, μέχρι και υποβρύχιους καθαρισμούς με στόχο την απομάκρυνση σημαντικού όγκου απορριμμάτων από τον βυθό κάθε περιοχής, αλλά και τη συλλογή δεδομένων.
Ήρθε καιρός να σταματήσουμε να εστιάζουμε στο δεδομένα υπαρκτό πρόβλημα και να πάμε στην εύρεση λύσης. Ο καθένας ατομικά και όλοι μαζί συλλογικά.
Ας ενημερωθούμε για τις δράσεις που κατα καιρούς πραγματοποιούνται και ας βάλει ο κάθε ένας από εμάς το λιθαράκι του σε αυτόν το πόλεμο. Στον πόλεμο που πρέπει να βγούμε νικητές. Στο πόλεμο για τη γη.
